Werkloosheidsuitkeringen bieden gedeeltelijke loonvervanging voor werknemers die hun baan hebben verloren. Dit vangnet is bedoeld als een brug naar de volgende baan van een werknemer. Het idee is dat wanneer iemand een baan verliest om redenen buiten zijn controle, hij deze tijdelijke uitkering kan aanvragen. Werknemers beslissen zelf of ze een pikettelijn moeten slaan of respecteren. Dit niveau van controle is precies waarom de meest opvallende werknemers doorgaans niet in aanmerking komen voor onmiddellijke werkloosheidscompensatie.
$config[code] not foundFiling vs. Eligiblity
Iedereen die haar baan heeft verloren, kan een aanvraag indienen voor werkloosheid. Dit betekent eenvoudigweg dat de persoon het juiste papierwerk heeft voltooid en dit heeft ingediend bij het bureau van haar staat. Het is de verantwoordelijkheid van dat bureau om te bepalen of de persoon in aanmerking komt. Wat dat betekent, varieert per situatie en per staat. De basistest is over het algemeen dat het baanverlies buiten de schuld van de werknemer moet zijn. Opvallende arbeiders kunnen een aanvraag indienen voor werkloosheid, maar het is de taak van de staat om vast te stellen of dit buiten de schuld van de werknemer valt.
Verschillen per staat
Elke staat heeft verschillende regels en analyses voor de vraag of een staking een onvrijwillig baanverlies is. In New York, bijvoorbeeld, is het "Staking, Uitsluiting of Arbeidsgeschil" een selectievakje op het aanvraagformulier voor uitkeringen. In Texas moet een aanvrager aangeven of hij een vakbondslid is of niet. In Californië vereist het bureau een telefonisch interview voor aanvragers die betrokken zijn bij een staking, uitsluiting of arbeidsconflict. Deze voorbeelden illustreren dat individuele staten aanvullende informatie over het arbeidsgeschil nodig hebben voordat ze kunnen bepalen of ze in aanmerking komen. De overheidsinstanties willen zo veel mogelijk informatie verzamelen over de details van het geschil.
Video van de dag
Gebracht door jou, geboren door SaplingFactoren die van invloed zijn op de geschiktheid
Factoren die staten hebben overwogen bij het bepalen of stakers voor bijstand in aanmerking komen, zijn onder meer of een werknemer een onvoorwaardelijk aanbod heeft gedaan om weer aan het werk te gaan, of een medewerker financiële ondersteuning (dwz vakbondscontributie) biedt voor de vakbond die opvalt, of werkgever heeft de stakende werknemers permanent vervangen. Een onvoorwaardelijk aanbod om terug te keren, dat wil zeggen wanneer een werknemer de werkgever vertelt dat hij bereid is om weer aan het werk te gaan volgens de voorwaarden van de werkgever, of het inhuren van permanente vervangers (de werkgever heeft de baan van de werknemer aan iemand anders gegeven), zou de weegschaal fooien. naar het aanbieden van voordelen. In Texas bijvoorbeeld zou financiële steun van de unie een factor zijn om in aanmerking te komen.
Bottom Line
Als u betrokken bent bij een arbeidsconflict, of u nu een spits bent of als uw werkgever is buitengesloten, kan het bepalen van uw geschiktheid voor werkloosheidsuitkeringen een gecompliceerde analyse zijn die per staat verschilt. In New York komen bijvoorbeeld opvallende werknemers in aanmerking voor uitkeringen na een wachtperiode van 49 dagen. In andere staten worden stakers altijd geacht vrijwillig hun baan te hebben verlaten. Het goede nieuws is dat elk staatsagentschap en het Amerikaanse ministerie van arbeid ervaring hebben met deze kwesties en informatie verstrekken voor iedereen die een uitkering aanvraagt.
