Op 12 september 2018 keurde de Europese Unie artikel 13 goed, een controversiële auteursrechtrichtlijn die gevolgen zal hebben voor de manier waarop bedrijven en mensen in Europa internet gebruiken en gebruiken. Ondanks heftige verzet tegen de wetgeving en de verdeeldheid ervan, werd artikel 13 aangenomen met een meerderheid van 438 tot 226 stemmen.
Een nadere kijk op artikel 13
De richtlijn bestaat uit een hele reeks wetgeving die bedoeld is om de auteursrechtwetgeving voor het digitale tijdperk bij te werken. Artikel 13 dwingt sociale mediaplatformen, zoals Facebook, Google en YouTube, om verantwoordelijkheid te nemen over door gebruikers ongepubliceerd, door gebruikers beschermd materiaal waarop auteursrechten rusten. Volgens de nieuwe wetgeving moeten dergelijke platforms proactieve maatregelen nemen om te voorkomen dat gebruikers zonder vergunning auteursrechtelijk beschermd materiaal delen en video's en inhoud waarvan het copyright is geschonden te ontdekken voordat ze beschikbaar zijn.
$config[code] not foundDe wetgeving vereist dat sites voor het publiceren van inhoud automatisch auteursrechtelijk beschermd materiaal filteren, inclusief afbeeldingen, liedjes en video's die op hun platform zijn geüpload, tenzij de inhoud specifiek is gelicentieerd.
Dit kan goed nieuws zijn voor degenen die rechten op de kopie hebben, zoals platenmaatschappijen, auteurs en artiesten. Maar het zou ook onverwachte gevolgen kunnen hebben voor kleine makers van inhoud. Zoals Axel Voss, het EU-parlementslid dat de campagne leidde om artikel 13 door de Europese Unie te laten goedkeuren, zei toen de stemming werd aangekondigd:
"Dit is een goed teken voor de creatieve industrieën in Europa."
Niet iedereen deelt echter het enthousiasme van Voss over het overlijden van het uiterst controversiële artikel 13.
Tegenstanders van de wetgeving geloven dat het gebruikersgestuurde creativiteit zal onderdrukken, die het World Wide Web domineert, zoals remixes en memes.
Er wordt verwacht dat YouTube bijzonder hard zal worden getroffen door het passeren van de nieuwe wet, die gedwongen wordt zijn regels aan te scherpen met betrekking tot de inhoud die gebruikers op de site kunnen uploaden. In een tweet, de belangrijkste productmanager van YouTube, Neal Mohan, uitte hij zijn bezorgdheid:
"De uitkomst van vandaag in het EU-auteursrechtdebat is teleurstellend en we maken ons zorgen over de gevolgen voor de creatieve economie op internet."
Naast het afzwakken van door gebruikers gegenereerde creativiteit op internet, zijn andere zorgen over artikel 13 gericht op de mogelijkheid dat filters mogelijk ook per ongeluk niet-auteursrechtelijk beschermde materialen blokkeren.
Er is ook de zorg dat kleinere websites zich geen dure filtersoftware zoals Google en Facebook kunnen veroorloven en daarom het risico lopen niet conform te zijn aan artikel 13.
Ondanks de vlaag van bezorgdheid en ontevredenheid die online circuleert over de mogelijke schadelijke gevolgen die artikel 13 op het web zal hebben zoals wij die kennen, zijn sommigen van mening dat het antwoord op artikel 13 op oneerlijke wijze is overdreven.
Zoals de Britse Society of Authors op zijn officiële blog publiceerde, voorafgaand aan de stemming:
"De voorstellen vragen internetreuzen om de offline-norm te volgen en een billijk aandeel te betalen voor creatieve inhoud die op hun platforms wordt gebruikt", legt de blog uit.
De tot dusverre ingediende amendementen van artikel 13 zijn absoluut niet definitief, aangezien voor elke wijziging een nieuwe krachtige onderhandelingsronde moet plaatsvinden tussen politici in Europa en de EU-lidstaten voordat in januari 2019 opnieuw wordt gestemd.
Artikel 13 en Brexit?
Aangezien de Britse regering is ingepakt in onderhandelingen met de EU voorafgaand aan de dreigende officiële Brexit-datum in maart 2019, is het onzeker wat artikel 13 en de auteursrechtrichtlijn voor Groot-Brittannië zullen betekenen wanneer het de Europese Unie verlaat. Het is mogelijk dat, aangezien de wetgeving alleen van toepassing is op de digitale eengemaakte markt van de EU, de verordening mogelijk zelfs geen invloed heeft op websites in het VK.
Dat gezegd hebbende, aangezien het VK in het verleden andere Europees-brede digitale wetgeving heeft goedgekeurd, namelijk de Algemene Verordening Gegevensbescherming, zou het land kunnen besluiten om artikel 13 aan te nemen - zelfs na de Brexit.
Net als bij andere kwesties met betrekking tot de Brexit valt nog te bezien de impact van artikel 13 op Britse sites, bedrijven en gebruikers.
Het aannemen van artikel 13 in het Europees Parlement kan een verontrustend teken zijn van massale internetcensuur. Maar het kan ook een wake-up call zijn voor site-eigenaren, niet alleen in Europa, maar in de Verenigde Staten en over de hele wereld, om niet het slachtoffer te worden van niet-naleving.
Foto via Shutterstock
