Met een landelijke acceptatie voor medicinale cannabis op een nieuw hoogtepunt, is een opmerkelijke meerderheid van de artsen nog steeds niet bereid om patiënten te certificeren. Al te vaak worden mensen die lijden aan ernstige en chronische aandoeningen niet gecertificeerd door hun netwerk van behandelende artsen.
Dit roept de vraag op - Waarom houden veel artsen zich niet bezig met het verkennen van medicinale cannabis als behandelingsoptie? Waarom verbieden bepaalde ziekenhuizen en praktijkgroepen expliciet hun gelieerde artsen van het certificeren van patiënten? Waarom hebben we geen kritieke hoeveelheid steun bereikt?
$config[code] not foundWaarom artsen geen medische marihuana voorschrijven
Simpel gezegd: drie primaire problemen bemoeilijken een grotere "buy-in" van de arts.
Potentiële veronderstelling van risico
Artsen maken zich zorgen dat het certificeren van medicinale cannabispatiënten een risico vormt voor hun gecontroleerde stofvergunning, meestal een DEA-nummer (of Drug Enforcement Agency) genoemd. Aangezien cannabis een Schedule I-gecontroleerde stof is die illegaal is op federaal niveau, beweren sommigen dat het certificeren van patiënten onder een vergunning uitgegeven en gereguleerd door een federaal agentschap problematisch is. Als een bijkomend probleem, vragen de beoefenaars zich af of cannabiscertificaten hen vatbaarder voor een audit zullen maken, waardoor de State Medical Board of het ministerie van Volksgezondheid wordt aangespoord om achterdochtiger te worden over hun reikwijdte van de praktijk en bijgevolg welk effect dit zou kunnen hebben op hun relaties. met verzekeringsmaatschappijen.
Artsen zijn verder bang dat patiënten op verantwoorde wijze cannabis kunnen gebruiken door te rijden terwijl ze bedwelmd zijn of hun cannabisproduct niet op de juiste manier bewaren, wat kan leiden tot mogelijk misbruik of consumptie door minderjarigen. Sommige staten hebben getracht deze aansprakelijkheidsproblemen te beperken en te voorkomen, d.w.z. door clausules op te nemen waarbij de arts eenvoudig verklaart dat de patiënt een kwalificerende aandoening heeft en dat de potentiële voordelen van het gebruik van cannabis opwegen tegen de risico's. Dit kan echter weinig doen om te voldoen aan de meer conservatieve artsen die een algemene houding hebben ten aanzien van niet-betrokkenheid bij zogenaamde "risicovolle" of verkennende activiteiten.
Bovendien is de toelaatbaarheid van verzekeringsvergoedingen voor cannabisgerelateerde artsenconsulten op zijn best grijs. Hoe kan een aanbieder een claim indienen voor een "consultatiebezoek" waarbij een door de FDA goedgekeurde, illegale drug wordt aanbevolen? Dit wordt gecompliceerd door het feit dat veel patiënten met ernstige ziekten die in aanmerking komen voor medicinale cannabis, verzekerd zijn via door de overheid gefinancierde programma's, zoals Medicaid, die gedeeltelijk worden gesubsidieerd met federale dollars.
Verwarring en onbehagen over het certificatieproces
Artsen kunnen onbekend zijn met de regels van het programma van hun staat. Er bestaat verwarring over de autorisatie om patiënten te certificeren (zoals in sommige landen is een programma voor het voorschrijven van een medicinale cannabis een vereiste), het indienen van de aanvullende gezondheidsinformatie van een patiënt en de vereiste zorgduur voor een geldige 'bonafide' relatie tussen patiënt en arts. Sommige artsen zijn apocrief van mening dat ze niet wettelijk kunnen certificeren, en patiënten moeten naar een gespecialiseerde 'marihuanadokter' gaan.
In veel opzichten staat een medicinale cannabis certificering haaks op de conventionele richtlijnen voor het voorschrijven van medicijnen. Cannabis certificering mist specificiteit voor dosering, soorten producten en toedieningsmethoden. Een gastro-enteroloog die corticosteroïden voorschrijft om de ziekte van Crohn te behandelen, kan bijvoorbeeld een 10-daagse voorraad orale medicatie geven en een vervolgafspraak maken om de voortgang van de patiënt te volgen. De certificering van een kaart voor medicinale cannabis, in vergelijking, geeft de patiënt doorgaans een volledig jaar toegang tot bloemen voor roken, oliën voor vapen, consumptiegewassen en topproducten voor huidtoepassingen. Het gebrek aan controle van artsen over de medicatiespecificiteit leidt tot onbekendheid en onbehagen.
Beperkte en vlekkerige informatie
Empirisch bewijs voor de werkzaamheid van medicinale cannabis verzameld via Amerikaans onderzoek is beperkt en vlekkerig vanwege zijn federaal illegale status. Artsen vragen vaak informatie over cannabis op een informele en lukrake manier - bijvoorbeeld door patiëntenverslagen van consumptie op de zwarte markt, sensationele onderzoeksjournalistiek of interacties met andere zorgverleners. Hoewel sommige artsen ervoor kiezen om hun eigen onderzoek te doen, voelen de meeste zich slecht geïnformeerd.
Dit staat in schril contrast met de farmaceutische wereld, waar een heus kader van medicijnreizigers zorgvuldig zorgverleners uitkristaliseren per gebied en specialiteit die uitgebreide voorlichting over hun productlijn bieden. Deze vertegenwoordigers noemen onderzoek, benadrukken productverbeteringen, bieden vergelijkende medicatiegegevens aan en bespreken vaak voorkomende bijwerkingen. Ze leveren productvoorbeelden en couponboeken aan beoefenaars om de vraag naar scripts te stimuleren.
In de wereld van cannabis zijn vergunde dispensaria, verwerkers en cultivators startups zonder de diepe zakken van Big Pharma. Bovendien beperken wettelijke beperkingen van reclame de inhoud van het bericht en toegestane distributiekanalen. Zoals te verwachten is, zijn productmonsters (gedistribueerd door een andere instantie dan een apotheek) bij wet uitdrukkelijk verboden. Dus, bijvoorbeeld, een arts kan een patiënt geen gram Cherry Kush aanbieden als behandeling voor zijn onophoudelijke spierspasmen.
Kortom, deze vloedgolf van twijfel aan het certificeren van medicinale cannabispatiënten is gebaseerd op aansprakelijkheid, informatie en regelgeving. Het uitpakken van deze bezwaren is een waardevolle oefening, vooral voor wetgevers die hennepthervorming uitvoeren.
Zes weken geleden kwamen bipartisanale federale vertegenwoordigers bijeen om de allereerste Congressional Cannabis Caucus te beginnen. Ik hoop dat de initiatieven van deze Caucus een manier zullen zijn om de bezorgdheid van artsen weg te nemen, wat leidt tot aanwas van steun en verdere vooruitgang van de medische cannabisbeweging.
Medische marihuanafoto via Shutterstock
2 Opmerkingen ▼
