Als kennis macht is, vertegenwoordigen de enorme hoeveelheden informatie die nu beschikbaar is voor zowel regeringen als particuliere bedrijven een machtsniveau dat waarschijnlijk nooit eerder heeft bestaan. Wanneer een bedrijf toegang heeft tot persoonlijke informatie over een klant of medewerker, moet de verantwoordelijkheid om deze informatie op ethische wijze te gebruiken zorgvuldig worden overwogen.
Gebruik van informatie
In het verleden hadden bedrijven die een nieuwe medewerker beschouwden toegang tot een relatief beperkte hoeveelheid informatie, zoals referenties van vroegere werkgevers. Veel bedrijven voeren nu ook een criminele achtergrondcontrole of een kredietcontrole uit in de veronderstelling dat een medewerker met een record van slechte besluitvorming op een bepaald gebied van het leven het risico niet waard is. Deze aanname kan al dan niet waar zijn. Een persoon met veel uitstekende eigenschappen kan slecht krediet hebben vanwege medische rekeningen of een strafblad vanwege een enkele slechte beslissing. Een bedrijf dat vertrouwt op dit soort informatie, zou een uitstekende kandidaat kunnen missen en mogelijk zelfs in problemen komen met de Equal Employment Opportunity Commission als de praktijk minderheidsverhuren vermindert.
$config[code] not foundPrivacy van werknemers
Veel bedrijven controleren het computergebruik van werknemers en sommigen volgen ook sociale media om te zien wat werknemers op hun eigen tijd zeggen en doen. Als een IT-manager werknemersactiviteiten ontdekt die het bedrijf niet zou goedkeuren, zou dit de werknemer een baan of promotie kunnen kosten. Hoewel de meeste mensen het erover eens zijn dat werknemers niet op het internet moeten surfen of ongepaste websites op bedrijfsmoment moeten benaderen, denken velen ook dat het gedrag van de werknemer buiten het werk geen zaak van de werkgever is, tenzij het bijzonder flagrant is. Als een IT-manager die sociale media controleert ontdekt dat een werknemer extreme politieke opvattingen of ongezond gedrag heeft, zoals drankmisbruik, moet ze beslissen of ze het probleem met het management bespreken of het als het persoonlijke bedrijf van de werknemer beschouwen.
Video van de dag
Gebracht door jou, geboren door SaplingMedische informatie
De medische ethiek in het verleden was grotendeels gebaseerd op de eed van Hippocrates, het principe van geen kwaad doen. Bezorgdheid over de vertrouwelijkheid van medische gegevens heeft geleid tot een grote verschuiving, aangezien medische ethiek nu meer gewicht hecht aan het principe van autonomie of zelfbeschikking. Een zorginstelling kan bijvoorbeeld informatie hebben die aangeeft dat een patiënt een besmettelijke en mogelijk dodelijke ziekte heeft, maar kan die informatie mogelijk niet delen zonder de toestemming van de patiënt. Een werkgever kan weten dat een werknemer een ziekte heeft, maar deelt die informatie mogelijk niet met de medewerkers van de medewerker, zelfs niet om hen te vragen begripvol of ondersteunend te zijn. Ethische richtlijnen over dit onderwerp zijn meestal duidelijk en uitgebreid, maar professionals die toegang hebben tot medische informatie kunnen nog steeds worden geconfronteerd met persoonlijke dilemma's wanneer vertrouwelijkheidsregels het voor hen onmogelijk maken om informatie te delen.
Massa-surveillance en censuur
Massa-surveillance en censuur worden ethische kwesties voor bedrijven wanneer hen wordt gevraagd samen te werken met overheidsinstanties die informatie willen verzamelen of beperken. Google heeft bijvoorbeeld lijsten met zoektermen gedeeld die censuur van zoekresultaten voor haar klanten in China zouden kunnen veroorzaken, volgens een artikel uit 2012 in 'Ethics Newsline'. Als een overheidsinstantie contact opneemt met een bedrijf en zonder een bevel om haar klantendossiers of werknemersinformatie vraagt, staat het bedrijf voor de moeilijke keuze om de privacy van de klant of werknemer in gevaar te brengen door samen te werken of extra druk uit te oefenen om niet mee te werken.
