Hildegard Peplau publiceerde voor het eerst haar theorie over psychodynamische verpleging in 1952, dat zich richt op de therapeutische relatie die zich in de loop van de tijd ontwikkelt tussen cliënt en verpleegkundige. Peplau zag het eerste doel van de verpleegster als het begrijpen van haar eigen gedrag in een interpersoonlijk proces dat vaak "verpleegkundige zorg" als ziet ieder activiteit die het welzijn van de patiënt kan beïnvloeden. Hoewel deze zeer conceptuele ideeën al in een vroeg stadium weerstand ondervonden, verdiende hun succesvolle toepassing bij psychiatrische patiënten ze geleidelijk aan legitimiteit in de tijd, vooral in de wereld van de verpleging in de geestelijke gezondheidszorg.
$config[code] not foundBelangrijke concepten
Peplau definieerde patiëntenzorg als "een menselijke relatie tussen een persoon die ziek is … en een speciaal opgeleide verpleegster om de behoefte aan hulp te herkennen en daarop in te spelen." Het primaire doel van de verpleegster, zegt Peplau, zou moeten zijn om het zieke individu te helpen hun waargenomen moeilijkheden te identificeren, en dan principes voor menselijke relaties te gebruiken om ze op te lossen. Het genezingsproces gebeurt in een reeks van vier fasen en is gebaseerd op het idee dat verpleegkundige en patiënt een gemeenschappelijk doel hebben dat beide partijen uiteindelijk meer kennis en volwassen zal maken. Dit vereist van nature een zinvolle interactie tussen patiënt en verpleegkundige en is daarom niet effectief gebleken bij onbewuste, incoherente of sterk teruggetrokken patiënten.
Zes verschillende rollen
Peplau geloofde dat een verpleegster tegelijkertijd zes belangrijke en verschillende rollen dient. De eerste is die van a vreemdeling, acceptatie en vertrouwen bieden zoals hij dat zou doen voor iedereen die hij net heeft ontmoet. Ten tweede is een leraar wie kan kennis overdragen, terwijl de derde een is bron persoon die specifieke antwoorden op vragen kan geven. De vierde rol is a surrogaat - iemand die kan instaan voor een sleutelfiguur in het leven van de patiënt, zoals een broer of zus of ouder. Vijfde is a raadgever wie kan ideeën bevorderen die leiden tot gezondheid en welzijn, terwijl zesde is leider wie kan richting geven in het genezingsproces. Peplau zag haar ook als nevenfuncties optreden, zoals een veiligheidsagent, bemiddelaar, beheerder, onderzoeker, waarnemer en technisch expert.
Video van de dag
Gebracht door jou, geboren door SaplingVier fasen van de relatie tussen verpleegkundige en patiënt
Peplau identificeerde vier opeenvolgende fasen die elementair zijn voor een therapeutische verpleegkundige-patiëntrelatie. De eerste is oriëntering, waar de cliënt de verpleegster als een vreemde ontmoet en hulp zoekt. De verpleegkundige antwoordt door vragen te beantwoorden en informatie te geven over het behandelingsproces. De tweede is identificatie, waar de verpleegster professionele hulp aan de cliënt begint te geven. Tijdens deze fase opent de cliënt zich en begint zich weer sterker te voelen; de perceptie van hulpeloosheid vervaagt. De derde fase is exploitatie, waarbij de patiënt ten volle gebruik maakt van de vele rollen van de verpleegkundige en integraal wordt in zijn eigen herstel. De laatste fase is resolutie, wanneer de patiënt niet langer afhankelijk is van de verpleegster; op dit punt beëindigen beide partijen de relatie.
Vier niveaus van angst
Peplau identificeerde verschillende niveaus van angst bij personen die mogelijk een therapeutische relatie met een verpleegkundige zoeken. Milde angst creëert een staat van verhoogde zintuigen en een acuut bewustzijn dat behulpzaam is bij het oplossen van problemen en het leren van meer positief gedrag. Matige angst vermindert het perceptuele veld van de patiënt zodat probleemoplossing en gedragsverandering alleen mogelijk is met hulp van buitenaf. Hevige angst gaat gepaard met gevoelens van extreme angst of angst die het vermogen van de patiënt om zich op elke taak te concentreren elimineert. Dit soort angst kan zich ook fysiek manifesteren door overmatige transpiratie, pijn op de borst en een snellere hartslag. Paniekangst is volledig slopend en kan betrekking hebben op hallucinaties, wanen, fysieke immobiliteit en irrationele gedachten.
