Polycultuur is een landbouwmethode die ook bekend staat als gemengde teelt. Door polycultuur aan te nemen, wijdt de boer landbouwgrond tegelijkertijd aan meerdere gewassen of dieren. Deze methode kan worden gebruikt op een boerderij met gewassen of in een eenvoudige tuin. Deze landbouwmethode heeft vele voordelen, evenals nadelen, wanneer deze wordt toegepast.
Besparen op middelen
Vóór de polycultuur was de meeste landbouw een monocultuur, wat betekent dat één perceel werd gewijd aan één gewas. Maïs zou bijvoorbeeld alleen groeien met maïs en tomaten zouden alleen in een tomatenteelt groeien. Het probleem met dit systeem is dat een boer vaak grote hoeveelheden land nodig heeft om de gewassen te scheiden. De boer zou ook een veel complexer irrigatiesysteem nodig hebben om gewassenwater over een groter stuk land te voeden. Met polycultuur heeft één stuk land alle gewassen op één plaats. Een landbouwer kan een kleinere eenheid grond met dezelfde opbrengst aan gewassen hebben en een efficiënter irrigatiesysteem hebben.
$config[code] not foundFabriekscompetitie
Wanneer de grond wordt gebruikt voor meerdere gewassen, hebben planten de neiging sterker te groeien. Dit lijkt misschien contra-intuïtief, omdat zou kunnen worden beargumenteerd dat voedingsstoffen sneller worden opgegeten door meer planten. Maar de planten houden zich bezig met een soort van competitie over de grond. De wortels van planten en groenten hebben de neiging om dikker en meer te groeien, in een poging zoveel mogelijk grond op te nemen. Hierdoor kunnen de planten meer groeien en een hogere opbrengst geven. Met meer planten bij elkaar, nemen de immuunsystemen voor de planten ook toe. Studies hebben aangetoond dat planten die in de buurt van andere plantensoorten groeien, sneller bacteriën kunnen bestrijden dan planten in percelen met een monocultuur.
Video van de dag
Gebracht door jou, geboren door SaplingControle problemen
De centrale keerzijde van polycultuur is het aantal controleproblemen dat een boer heeft over de gewassen. In tegenstelling tot een enkel stuk grond waar één gewas zou groeien, heeft polycultuur één stuk grond waar meerdere planten kunnen groeien. Het resultaat is echter dat de boer in een compactere ruimte moet werken met meerdere soorten planten die tegelijk groeien. Een boer kan maar één tomatenpatch als monocultuur hebben en goed kunnen werken met die ene monocultuur. Maar met een perceel land dat een polycultuur is, moet de boer omgaan met de speciale behoeften van elke plant binnen het perceel met één perceel.
uitrusting
Sommige polycultuur vereist een investering in specifieke apparatuur om het stuk grond te beheren. Dit wordt meer gezien in de polycultuurtoepassing met viskwekerijen, maar dit kan worden toegepast met landbouwpolycultuur. Kortom, een boer moet investeren in de tijd en infrastructuur om een polycultuur plot of land work te hebben. Het perceel moet groot genoeg zijn, een geschikt irrigatiesysteem hebben voor het aantal planten op het perceel en fysische of chemische producten zijn nodig om de planten te helpen onderhouden. Als twee soorten gewassen bijvoorbeeld tegen elkaar worden overwoekerd en elkaars hulpbronnen verspillen, moet de boer de gewassen fysiek ver genoeg van elkaar planten of een soort wortelseparator in de grond hebben. Hoe dan ook, tijdrovende planning en mogelijke aankopen van apparatuur zijn een nadeel voor polycultuur.
