Brak de VS., Gary Rivlin's nieuwe boek, postuleert die vraag in zijn onderzoek naar de impact van alternatieve financiering op de werkende armen. Ik nam een exemplaar om een persoonlijke blik te werpen op de andere complicaties van subprime-leningen. Ik heb zeker het juiste boek gevonden.
Brak de VS. is neutraal in zijn toon, maar het trekt de aandacht van een lezer om te laten zien hoe verbonden de kwestie van subprime-leningen is aan het economische welzijn van dit land. Een vraag die Rivlin al vroeg stelt, vat het boek perfect samen:
"Al deze grote bedrijven, ketenfranchises en nieuw gearceerde ondernemingen die zich specifiek richten op de werkende armen - waren zij financiële engelen voor de grote hardwerkende massa's van het land, door huizen en auto's en noodgeld beschikbaar te stellen aan degenen die anders door de reguliere financiële instellingen werden gemeden? Of werkten deze bedrijven de volkswijken van het land zo agressief dat ze het voortbestaan van deze gemeenschappen in gevaar brachten? '
Kijkend naar alle kanten om te zien hoe we op dit punt zijn aangekomen
Het boek behandelt gebeurtenissen van de jaren 1990 tot heden. Spelers van beide zijden van de subprime-leningensector worden duidelijk onderzocht. Enkele van de onderzochte personen omvatten:
- Inheemse Allan Jones uit Tennessee, die het incassobureau van zijn vader erft, maar een lucratief betaaldagleningbedrijf wordt na het zien van marktpotentieel voor snelle leningen.
- Bill Brennan, een toegewijde kruisvaarder voor Atlanta huiseigenaren die zijn gericht door subprime kredietverstrekkers.
- Chris Browning, die stijgt als een openhartige en veelbelovende Check N Go-manager, mag alleen vertrekken wanneer hem wordt gevraagd klanten te bellen.
- Fesum Ogbazion, de Dayton, Ohio, oprichter van Instant Tax Service, een 6.000 medewerkers tellende keten die voorschotten verstrekt op belastingaangiften.
Elk van deze personen biedt bekentenissen die inzicht geven in een bedrijfstak waar bedrijven leningen verstrekken met rentepercentages van 20 procent per jaar voor een markt van 40 miljoen Amerikaanse burgers met een gemiddeld jaarinkomen van $ 31.000.
Ogbazion verklaart de markt voor zijn service, voorschotten op belastingaangiften, als antwoord op de zorgen van critici:
"Ze kijken naar onze klanten en zeggen:" Waarom lenen ze niet gewoon het geld van een oom? "Waarom wachten ze niet gewoon twee of drie weken?", Zei hij. "Maar zij snappen het niet. Dit zijn mensen die niet kunnen wachten. Gas en elektriciteit zijn thuis uitgeschakeld. Ze worden geconfronteerd met ontruimingsberichten. Ze hebben al deze rekeningen uitgesteld. "… Als (Ogbazion) het bekijkt, is hij een positieve kracht voor economische ontwikkeling in gemeenschappen die wanhopig op zoek zijn naar handel …. 'Kijk waar onze winkels zijn … Er is geen kloof. Er is geen Nordstrom. We hebben mensen uit de buurt in dienst. We betalen huur in die buurten. '"
Profielen zoals Browning en Ogbazion vermenselijken die in de industrie zonder de economische kosten van hun handelen te bagatelliseren. Commentaren uit de situatie van Browning zijn verrassend eerlijk, net als die van Jerry Robinson, een voormalige bankier en 'cheerleader' van de betaaldaglening die de groei van de sector betreurt. "Er zijn gewoon te veel winkels. Dat is het eindresultaat … Klanten hebben twee leningen, dan drie leningen en dan vijf. '
$config[code] not foundToch is er winst ondanks de concurrentie voor de spelers. De auteur schat dat Allan Jones $ 22 miljoen winst na belasting heeft gemaakt van zijn 1.600 winkels, terwijl de winstmarge van Advance America - 8 procent in 2008 - hoger zou zijn dan meer dan 60 procent van de bedrijven in het Fortuin 500. "De gegevens zijn intrigerend bij het onderzoeken van de industrie als geheel.
….De economie van Poverty Inc. bevond zich op zijn hoogtepunt rond $ 150 miljard. Ter vergelijking: de casino's van het land, inclusief de Indiase casino's, hebben gezamenlijk ongeveer $ 60 miljard binnengehaald en Amerikaanse sigarettenfabrikanten boeken $ 40 miljard aan jaaromzet.
Brak de VS. laat zien hoeveel van het land wordt beïnvloed. Van de financiering van Fleet Finance met thuiswerkers in de overwegend zwarte buurten van Boston tot de wetgevingstrijd in Georgia, Ohio en North Carolina, zullen lezers duidelijk worden, komend op de nuances die leidden tot de wetgeving voor subprime-leningen voorgesteld in verschillende regio's van de VS en de VS er omheen lobbyen. Jim Mccarthy, een pleitbezorger voor het verstrekken van wetgeving, geeft bijvoorbeeld commentaar op de loyaliteit van Senator Gramm aan subprime-leningen, een loyaliteit die is gebaseerd op een huisaankoop door de moeder van Gramm door een subprime-lening in zijn jeugd:
We wilden gaan met een federale oplossing … Omdat dat echt de manier was om om te gaan met roofzuchtige leningen. Maar eigenlijk was het standpunt van Senator Gramm 'Over mijn lijk', en dus zeiden we prima, we beginnen van onderuit.
Takeaways
Broke Inc. is een uitstekend compliment voor boeken zoals De economie van integriteit en toont de mate waarin een marketingsegment onvergeeflijk kan worden uitgebuit. De afgebeelde juridische strijd zal ethische ondernemers eraan herinneren dat het in hun beste belang is om hun klanten de voordelen en valkuilen van het soort dienst of product dat wordt gepresenteerd te laten begrijpen. Het boek illustreert ook hoe federale interventies een aantal voordelen hebben, aangezien beide zijden van het debat over subprime-leningen klagen dat hun gevechten mogelijk eindeloos in staatswetten worden herhaald.
Er zijn ook voorbeelden van kleine bedrijven die in competitie staan met financiële instellingen, zoals aannemersbedrijven in de regio Boston die financiering bieden die wordt ondersteund door Fleet Finance. Het resultaat? Huiseigenaren die dachten dat ze $ 6.000 zouden betalen, zijn uiteindelijk wel tien keer zo veel verschuldigd. Bill Brennan biedt een slechter scenario, terwijl hij vocht tegen Brown Realty Associates, een makelaar in Atlanta die huizen van huiseigenaren overneemt als een enkele betaling wordt overgeslagen; Brown had een kredietlijn van een grote bank die weigerde legitieme leningen te verstrekken aan gekwalificeerde huiseigenaars in dezelfde bruine wijken.
Brak de VS. zal je iemand laten ondervragen die gelooft dat alleen grote bedrijven nalatig en meedogenloos kunnen zijn.
(Opmerking van de redacteur: deze recensie vermeldde oorspronkelijk het boek ten onrechte als "Broke Inc")
6 Opmerkingen ▼
