Iedereen weet dat er veel banen verloren zijn gegaan tijdens de Grote Recessie. En bijna iedereen zou graag wegkomen om in de toekomst zoveel banenverlies te voorkomen.
Als u dit doet, moet u weten waar ontslagen het zwaarst zijn geweest en waar ze lichter zijn geweest. Door factoren te identificeren die de vernietiging van banen tegengaan, kunnen we mogelijk in de toekomst het verlies aan banen verminderen.
$config[code] not foundDaarom maak ik me zorgen dat de administratie op zoek gaat naar de verkeerde plaatsen om het banenverlies te begrijpen. Onlangs heeft Alan Krueger, de assistent-secretaris voor economisch beleid en de hoofdeconoom van de Amerikaanse Schatkist, voor het Gemengd Economisch Comité van het Congres getuigd over 'banenverlies in de recessie'.
Zijn getuigenis en de analyse die het ondersteunde, waren sterk gericht op de verschillen in baanverlies tussen bedrijven van verschillende groottes. Hij schreef,
"Veel kleine bedrijven reageerden op de schok van de financiële crisis door werknemers snel te ontslaan en hun activiteiten te staken, terwijl de eerste reactie van grotere bedrijven was om het aannemen te bevriezen. Grote bedrijven verhoogden ook de ontslagen in de daaropvolgende maanden. Dit patroon komt overeen met kleine werkgevers met lagere vaste kosten in verband met aanstelling en werkgelegenheid dan grote werkgevers. Het is ook consistent met kleine bedrijven die geen toegang hebben tot krediet om hun werkgelegenheid te behouden toen de vraag naar hun producten eind 2008 instortte. Grotere bedrijven, die ook geconfronteerd werden met diepgevroren kredietmarkten en een dalende vraag van de productmarkt in het najaar van 2008, hadden uiteindelijk toegang tot corporate schuldmarkten, waardoor ze ontslagen konden verminderen en de werkgelegenheid konden vergroten terwijl de financiële markten in 2009 verbeterden. Kleine bedrijven, die meer afhankelijk zijn van bankfinanciering die strak blijft, staan echter nog steeds voor grote uitdagingen. "
Niets in zijn verklaring zegt iets over verschillen in banenverlies tussen sectoren van de economie.
Hoewel ik de uitspraken van Krueger over de patronen en oorzaken van banenverlies bij grote en kleine bedrijven geloof, denk ik niet dat grootte hier een grote differentiator is. Zowel grote als kleine vestigingen verloren veel banen tijdens de recessie.
Wat belangrijk is dan de grootte van de vestiging, is de industriële sector. Alleen de grove opsplitsing van vestigingen in "goederenproducerende" (waaronder productie en constructie) en "service-verschaffende" sectoren, zoals automatische gegevensverwerking in het ADP-werkgelegenheidsverslag, is informatief.
In de onderstaande figuur heb ik de werkgelegenheid in kaart gebracht als een deel van het niveau toen de recessie in december 2007 begon voor elke maand van dan tot april 2010. Ik heb aparte lijnen opgenomen voor grote en kleine instellingen in de goederenproducerende en dienstverlenende sector. sectoren.
Uit de figuur blijkt duidelijk dat verschillen tussen sectoren veel groter zijn dan verschillen tussen bedrijfsgroottes. Hoewel er een kloof bestaat tussen de lijnen die grote en kleine vestigingen meten in zowel de goederenverstrekkende als de dienstverlenende sectoren, ligt het grote verschil tussen de twee lijnen voor elke sector. In april 2010 bleef de werkgelegenheid in de dienstverlenende sector boven 95 procent van het niveau van december 2007 voor beide groottes van bedrijven, terwijl de werkgelegenheid voor de productie van goederen slechts iets meer dan 80 procent was van het niveau van december 2007 voor grote en kleine bedrijven.
Voor mij zegt dit beeld dat de omvang van de vestiging een effect had op het banenverlies tijdens de Grote Recessie, maar de industriële sector was een veel grotere factor. Goederenproducerende bedrijven zijn verwaarloosd geraakt, terwijl dienstverlenende bedrijven veel minder zijn getroffen.
5 Opmerkingen ▼
