Ik lees Guy Kawasaki's De kunst van het begin. Voor iedereen die het niet weet, is Guy Kawasaki een venture capitalist en managing director van Garage Technology Ventures.
$config[code] not foundDit is een pittig boek vol straatjes over startups. Het is zo ingesteld dat je hier en daar gemakkelijk een gedeelte kunt lezen als je tijd hebt.
In één deel biedt hij veelgestelde vragen over het aantrekken van kapitaal voor startups, met zijn handelsmerk stompzinnig:
Vraag: Als ik geen beursgang of overname heb als mijn exitstrategie, zal ik dan ooit investeerders kunnen aantrekken? Zouden investeerders ooit geïnteresseerd zijn in het maken van hun winst door winstdeling of een buy-out van de oprichters van het bedrijf in vijf tot tien jaar?
A: Alleen als de belegger uw moeder is. Als de investeerders professionele beleggers zijn, kun je vergeten geld in te zamelen zonder een schot in een beursintroductie of overname.
Durfkapitaal is een onhaalbare illusie voor de overgrote meerderheid van de kleine bedrijven. De meeste kleine bedrijven zullen nooit IPO-materiaal (Initial Public Offering) zijn. En ondernemers die zo emotioneel gehecht zijn aan het bedrijf dat ze de gedachte niet kunnen weerstaan om het te verkopen, moeten venture capital vergeten.
Bottom line: Guy beschrijft de belangrijkste redenen dat de meeste bedrijven geen goede kandidaten voor durfkapitaal zijn. Dat, en kleine kleine punten zoals:
(a) de meeste bedrijven hebben geen sterk groeimodel met een potentiële marktomvang van US $ 500 miljoen, en
(b) de meeste kunnen de VC niet laten zien dat hij of zij een rendement van 10x op hun geld binnen 5 jaar krijgt.
De overgrote meerderheid van kleine bedrijven heeft bescheidener verwachtingen. Hun weg naar succes ligt op het juiste moment in bootstrapping en leningen voor kleine bedrijven. Zoals Barry Moltz hier op wees Trends voor kleine bedrijven, wat is er mis met het hebben van een bedrijf dat maar tot $ 3 miljoen zal groeien?
