Hoe dakloos te leven

Anonim

Dakloosheid is een feit van het leven in de moderne beschaving. Als je opeens dakloos wordt, moet je leren hoe je meteen je meest dringende behoeften kunt opvangen: eten, warmte, slaap en psychologische rust. Dit artikel is vooral gericht op daklozen die in steden wonen, maar ik zal ook kort in op dakloosheid. Er is geen tijd te verliezen, dus let op.

Evalueer uw behoeften en schat hoe lang u zonder elke behoefte kunt gaan. Heb je honger? Krijg nu eten. Om te weten waar, vraag een panhandler of politieagent. Wees beleefd en direct: "Pardon, ik heb honger, weet je waar ik hier wat gratis eten kan krijgen?" Om hem op zijn gemak te stellen en een duidelijk antwoord te krijgen, kijk ze in de ogen, houd je handen rustig aan je kanten en spreek duidelijk. Als ze niet reageert of niet weet, bedank ze en ga verder met iemand anders. Doe dit snel en efficiënt. Vroeg of laat wordt je doorgestuurd naar een gaarkeuken of een voedselopvang. Noteer de aanwijzingen of onthoud ze zo goed als je kunt. Haal je eten en neem alles wat ze te bieden hebben, maar verbreek de huisregels van de gaarkeuken of de voedselplank niet. Je moet een goede reputatie behouden. Zoals ze zeggen: "Do not s *** waar je eet."

$config[code] not found

Ben je ijskoud? Kom binnen. Loiter waar je kunt. Probeer onopvallend te blijven en ga niet om met privé-zaken. Wees vriendelijk en beleefd en onthoud je van narreren of jubelen. Je bent niet gek, dus gedraag je niet zo, anders verslijt je snel je welkom, waar je ook bent. Als je ergens een koffie kunt kopen, doe het dan. Het zal je geest scherpen, een beetje opwarmen en je laten lijken op een betalende klant (wat je ook bent). Schaam je nooit als je vies bent en neem het niet persoonlijk op als iemand je eruit schopt. Blijf gewoon slim en ga verder.

Is het avond? Heb je een plek om binnen te slapen? Het is veiliger binnenshuis dan op een bank in het park. Daklozen zijn statistisch gezien de meest voorkomende en meest kwetsbare doelwitten voor willekeurige gewelddaden. Probeer een schuilplaats te vinden. Vertel een straatmens of politieagent dat je noodopvang nodig hebt voor de nacht. Nogmaals, kijk haar in de ogen, handen aan uw zijde, en spreek duidelijk en beleefd. Sta jezelf toe om een ​​beetje wanhopig te lijken, maar overdrijf het niet. U moet een verstandhouding opbouwen met wie u om hulp of aanwijzingen vraagt. De handelaar of politieagent kan je aanwijzingen geven naar een opvangcentrum. Luister aandachtig naar de waarschuwingen die ze je geven over de schuilplaats voor zover het regels betreft (wanneer je mag binnengaan, wat je mag meenemen, enz.)

Wanneer u in een asiel verblijft, dient u zich aan alle huisvestingsregels te houden. Maak jezelf onopvallend. De meeste schuilplaatsen hebben avondklok, en de meeste zijn lock-in type schuilplaatsen. Als je eenmaal binnen bent, mag je de nacht niet missen. De reden dat ze lock-in procedures hebben, is om elke smokkelwaar te controleren - drugs, wapens - die zich een weg kunnen banen in deze kwetsbare populatie. Het is voor uw bescherming. Ja, het vermindert je vrijheid, maar als je eenmaal een paar van de mensen in het asiel ontmoet en hun verhalen hoort, zul je blij zijn dat het management een stel fascisten is. Aan de positieve kant zijn de beperkende gedragsregels die bij de meeste schuilplaatsen bestaan ​​een grote motivator om uiteindelijk uit dakloosheid te geraken. Maar laat ons de wagen niet voor het paard zetten. Je bevindt je in de overlevingsmodus. Doe wat nodig is.

Wanneer u in het opvangcentrum bent, vraag het management en andere "klanten" (het woord voor mensen die in opvanghuizen verblijven) welke directe diensten beschikbaar zijn bij andere instanties in de stad naast het asiel zelf. Kunnen ze je aansluiten bij een baan? Kunnen ze je gratis buspassen geven zodat je heen en weer kunt voor werk? Als je een probleem hebt met een chemische afhankelijkheid en het gevoel hebt dat je daar hulp bij nodig hebt, is er dan een counselor waarmee je gratis kunt praten? Vergeet niet dat je in een wanhopige situatie verkeert en dat je vooralsnog alle hand-outs moet nemen.

Neem de regels in acht bij de gaarkeuken of de voedselplank. Ga in de rij, wijk niet voor iemand uit en zeg wat je wilt en bedankt. Glimlach. Het moet niet te moeilijk zijn, want je zult dankbaar zijn voor het eten. Neem het nooit als vanzelfsprekend aan. Niet alle steden hebben sociale voorzieningen voor behoeftigen. Als de gaarkeuken gebeden zegt voor het eten, speel dan mee, ook als je niet gelovig bent. Vouw je handen, sluit je ogen en luister naar het gebed dat gesproken wordt. Wat je religieuze houding ook is, dit is een goed moment om dankbaar te zijn. Dankbaarheid zal je houding veranderen, en het zal je de kracht geven om de rest van de dag door te gaan.