Het goede nieuws is dat er enkele echte juweeltjes zijn onder de paar releases die we hadden.
$config[code] not foundOndernemingsgeografie
In het licht van de veelvuldig herhaalde banen-banen-banenmantra, een beleidsbrief uit de Kennedy School of Government van Harvard die de vraag beantwoordt "Wat maakt een stad ondernemend?" was zowel actueel als intrigerend.
Op het eerste gezicht is het antwoord op die vraag tamelijk intuïtief - hoewel ik het anders zal formuleren dan de goede onderzoekers van Harvard. Hoe makkelijker en goedkoper het is om een bedrijf te starten en te runnen, en hoe meer ruimte er is in de lokale of regionale economie (minder gedomineerd door grote bedrijven die de kleinere verdringen), des te zelfstandiger zijn de kleine bedrijven.
Dat is belangrijk omdat deze jongens vonden dat een toename van 10% van de vestigingsomvang in een grootstedelijk gebied overeenkwam met een afname van 7% in de daaropvolgende banengroei door nieuwe startups (en je zult je herinneren dat de Kauffman Foundation vrij goed heeft vastgesteld dat startups verantwoordelijk voor allemaal netto nieuwe banen).
Overigens helpen zelfs nieuwe startups die worden geassocieerd met oudere, grotere, gevestigde bedrijven niet echt. In die situatie daalde de werkgelegenheidsgroei met 5% als gevolg van nieuwe startups.
Omgekeerd ontdekten ze dat:
Samen met de temperatuur in januari en het aandeel van de bevolking met universitaire diploma's is een overvloed aan kleine, onafhankelijke bedrijven een van de beste voorspellers van stedelijke groei, een feit dat vragen oproept over de occasionele lokale ontwikkelingsstrategie van het jagen op grote werkgevers met royale belastingvoordelen. (Nadruk mijn)
Aangezien dit een beleidsinstructie is, zou deze onvolledig zijn geweest zonder een paar beleidsaanbevelingen. Eerst op hun lijst: wetgevers, stop met de rookstapeljacht, zeggen ze. Die grote jongens "bieden mogelijk een directe kop in verband met nieuwe banen", maar voor duurzame banengroei doe je het beter met startups voor kleine bedrijven.
Nog een beleidsaanbeveling: in plaats van dingen te doen waar de overheid niet goed in is (zoals het spelen van durfkapitalisten), moeten beleidsmakers zich richten op 'kwaliteit van het levenbeleid dat slimme, ondernemende mensen kan aantrekken' en vervolgens, zodra ze arriveren, hun manier.
De echt Voice of Small Business … Nee, echt waar
De Nationale Federatie voor Onafhankelijk Zakendoen (NFIB) kwam deze maand met een nogal bizar stukje onderzoek in antwoord op de vraag: "Is het NFIB-onderzoek redelijk voor de meerderheid van de eigenaren van kleine bedrijven?" (Het blad kan met deze link worden gedownload).)
Om die vraag te beantwoorden, voerden ze parallelle enquêtes uit van hun leden en een groep van bedrijfseigenaars ontdekt door middel van DUNS-nummers. Ze vonden dat de reacties van de twee groepen heel dichtbij waren, behalve dat de DUNS-groep af en toe wat conservatiever was. Aldus, zo concludeerden ze, waren hun enquêtes een geldige stem van Amerikaanse kleine bedrijven.
Het enige probleem daarmee is dat kleine bedrijven met DUNS-nummers ook niet typisch zijn voor de meerderheid van de Amerikaanse kleine bedrijven. De meeste microbedrijven hebben bijvoorbeeld geen DUNS-nummers. Dus, gezien de aard van de zakenbevolking van het DUNS-nummer, heeft dit onderzoek niet echt iets bewezen - of in ieder geval niet voor iemand die geneigd was om de vraag om te beginnen.
Persoonlijk gesproken, weet ik niet echt waarom het NFIB er op de een of andere manier toe zou kunnen doen. Ze doen goed, schoon onderzoek van kleine bedrijven, en als hun steekproeven de neiging hebben om beter de grotere kleine bedrijven weer te geven die middelgrote bedrijven ergens anders in de wereld zouden worden genoemd, is dat geen slechte zaak. Iemand moet er onderzoek naar doen; ze zijn serieus in de minderheid door micro-ondernemingen, maar ze dienen een belangrijk doel voor de economie, net zo belangrijk op hun manier als die pittige startups waar iedereen deze week dol op is.
Microloan onder de microscoop
Tijdens de eerste helft van vorig jaar bevonden de binnenlandse microfinancieringsuitrustingen zich in het midden van nogal wat warme en vage aandacht als een van slechts een handvol financiële dienstverleners die nog steeds leningen verstrekken aan kleine bedrijven.
Er waren zelfs eigenaren van kleine bedrijven die anders niet voor een microkrediet zouden hebben overwogen (buiten hun normale doelmarkt), die na een ervaring met een microfinancieringsorganisatie concludeerden dat de typische combinatie van financiering plus technische assistentie het beste was sinds gesneden brood.
Het Aspen Institute volgt de uitkomsten voor binnenlandse microfinancieringsinspanningen in de VS in een initiatief genaamd MicroTest en een recent rapport kijkt naar de resultaten van vijf jaar om een groter beeld te krijgen.
De foto is niet wat je zou verwachten. Er waren niet zo veel afleveringen van 'het bedrijf van de grond af opbouwen'. In de vijf jaar dat gegevens werden verzameld, kwamen de meest succesvolle microleningleners in het programma met een bestaand bedrijf dat iets verdiende in de orde van $ 100.000 aan gemiddelde jaaromzet.
Het overlevingspercentage na vijf jaar voor deze bedrijven bedroeg 88% en de winst nam in de loop van de periode (met ondersteuning voor organisatieondersteuning door micro-ondernemingen) toe tot gemiddeld ongeveer $ 170.000 per jaar. Succesvolle microfinancieringscliënten bleven ook vaak klein, maar ze bleven gemiddeld genomen de gemiddelde arbeidsduur van hun werknemers over de periode van vijf jaar verdubbelen (van 2,1 werknemers tot 5,6 werknemers).
Het belangrijkste uit deze studie is de bevinding dat succes voor deze klanten positief gerelateerd is aan lenen. Alleen bedrijfsmanagementtraining krijgen is niet voldoende. Gezien de manier waarop de meeste micro-ondernemingen ondergekapitaliseerd zijn, is dat vrij logisch, maar het onderstreept ook alleen maar de moeilijkheid die micro-ondernemingen hadden met toegang tot kapitaal lang voordat Wall Street crashte en verbrandde.
4 Opmerkingen ▼
