| Deze serie is in opdracht van UPS. |
Stel je een wereld voor waarin alles erin informatie naar andere objecten en naar jou stuurt. Dagelijkse items - van meubels tot apparaten, van speelgoed tot gereedschap - zouden worden gelabeld met kleine RFID-tags (radiofrequentie-identificatie) en draadloos verbonden in een open netwerk om informatie te verzenden.
$config[code] not found
Zoals The Economist-blog Babbage opmerkt:
"Geen melk meer hebben, de autosleutels kwijtraken of vergeten om uw medicijn in te nemen, behoren tot het verleden. Het vermogen om alles, overal en op elk moment te lokaliseren, zou de criminaliteit doen afnemen, winkels in voorraad houden, gezondheidszorg verbeteren, verkeersongevallen verminderen, energie besparen en afval elimineren. "
Het 'internet der dingen' wordt voor sommigen deze visie genoemd van een wereld waarin alles is getagd en communiceren klinkt als een utopie - waar informatie ons in staat stelt een beter leven te leiden en problemen te voorkomen. Voor anderen is het idee van alles dat tegelijk en continu informatie doorgeeft een 1984-Big-Brother-nachtmerrie die belooft ons te onderwerpen aan onwelkome surveillance en inbraak in onze privacy.
Ongeacht hoe je het bekijkt, het feit is dat we jaren - decennia - verwijderd zijn van het bereiken van een dergelijke visie op een wijdverspreide manier. Er worden ongetwijfeld kleine forays gemaakt hier en daar om individuele items met RFID-tags te taggen. Maar als u alleen maar denkt aan alle afzonderlijke items in uw huis of kantoor, dan hoeft u niet lang na te denken wat een gigantische onderneming het zou zijn om elk item te taggen en een gigantisch open netwerk te implementeren om informatie over die items te verzenden.
Een recent GigaOm-rapport suggereert een aantal technologische redenen dat het internet der dingen nog niet is gerealiseerd. Het rapport - "Het internet der dingen: wat het is, waarom het ertoe doet" - merkt bijvoorbeeld op dat het huidige internetprotocol slechts 4,3 miljard unieke adressen ondersteunt en dat veel meer nodig zijn voor een internet der dingen.
Hoewel er een aantal technologische beperkingen het internet van de dingen in de weg zitten, komt het nog steeds neer op behoefte en rechtvaardiging. Wat me altijd dwarszit in deze visie op het internet der dingen is "wie" en "waarom"?
- Wie zou de moeite willen nemen om het speelgoed van een kind, een stoel of een fles shampoo te taggen?
- En waarom - wat zou de motiverende rechtvaardiging zijn om al die uitgaven en inspanningen te doen?
In de afgelopen 5 jaar hebben bedrijven en de overheid vooruitgang geboekt met het toevoegen van RFID-tags op het case- en palletniveau, om de supply chain en de efficiëntie van de vraagketen te verbeteren. Onder leiding van initiatieven van organisaties zoals WalMart en het Amerikaanse Ministerie van Defensie hebben sommige bedrijven RFID geïmplementeerd om zendingen te traceren, inventarisverliezen te verminderen, productknoeien en / of namaken te voorkomen en voor andere solide zakelijke rechtvaardigingen. Maar het taggen van afzonderlijke items is tegenwoordig om veel redenen niet wijdverspreid, niet de minste kosten en het ontbreken van een duidelijke ROI-rechtvaardiging voor fabrikanten en retailers. Het kost geld om RFID-tags aan goederen toe te voegen; en de voordelen die vandaag worden behaald, overstijgen die kosten niet.
Dus het brengt ons terug naar de vraag: wat is de belangrijkste motivatie en rechtvaardiging om al deze diverse items in onze huizen, kantoren en gemeenschappen te volgen? Tegenwoordig is er geen overweldigende motivatie die opweegt tegen de kosten. Hoe opwindend het concept van het internet der dingen ook is (en het is opwindend), we zijn er gewoon nog niet - en zullen dat nog vele jaren zijn.
12 Opmerkingen ▼
