Marinevaart vereist een verscheidenheid aan officieren en dienstplichtige matrozen om de vliegtuigen en helikopters van de marine in de lucht te houden. Zeebelasting maakt deel uit van alle luchtvaartbanen bij de marine. Op zee vliegen jagers van vliegdekschepen, maar helikopters kunnen opereren vanuit andere typen marineschepen. In 2007 verhuisde de marine naar een 5/3 rotatie voor zeevracht, wat betekent dat het personeel voor elke acht jaar bij de marine vijf jaar diensttijd op zee en drie jaar dienst aan de wal zal dienen. Dit is echter niet vijf opeenvolgende jaren aan boord van het schip.
$config[code] not foundOver zee-implementaties
Gedurende de tijd dat luchtvaartpersoneel wordt toegewezen aan zeevracht, zullen ze normaal gesproken elke maand gedurende twee weken naar zee gaan voor trainingsdoeleinden. Schepen verlaten normaal elke 18 tot 24 maanden de thuishaven en bezoeken havens over de hele wereld. Personeel functioneert echter normaal gesproken niet langer dan zes maanden wanneer het wordt ingezet, waardoor het schip in een aanloophaven blijft en vervolgens naar huis terugkeert. Tijdens oorlog of noodsituaties kan de marine de inzet verlengen. Luchtvaartpersoneel heeft normaliter geen zeevaartdienst gedurende de tijd dat zij aan waltaak zijn verbonden.
Tijd tussen implementaties
Het beleid van de Amerikaanse marine is om personeel dat na zijn inzet terugkomt, ten minste evenveel tijd thuis te laten besteden aan de inzet voordat ze weer naar zee moeten. Zelfs een enkele dag op zee telt mee als de tijd wordt ingezet. Als een piloot bijvoorbeeld zes maanden aan boord van een vliegdekschip doorbrengt, moet hij voor zijn volgende inzet zes maanden aan wal hebben gezeten. Een luchtvaartmonteur die twee weken op zee is om te trainen, moet twee weken thuis zijn voordat hij weer kan zeilen. Een militaire noodsituatie, zoals een oorlogsverklaring of een crisis in een bestaande operatie, kan de tijd die zeelieden thuis besteden tussen de implementaties verkorten.
Video van de dag
Gebracht door jou, geboren door SaplingVrijwillige uitbreidingen van implementaties
Luchtvaartpersoneel kan op vrijwillige basis de zeevaartdienst uitbreiden, en als ze in hooggespannen beroep zijn, kan de marine financiële prikkels bieden. Zo kunnen bijvoorbeeld luchtvaartverdedigers en bootslieden in de luchtvaart met rijen van E-5 of hoger in aanmerking komen voor maximaal $ 18.000 voor het verlengen van hun inzet of het afzien van hun waltaak. De marine gebruikt een formule om de bonussen te berekenen, op basis van hoeveel de vrijwilliger in aanmerking komt om te verdienen in zee-beloning en het aantal maanden extra zee-belasting dat hij toestaat te dienen.
Betaal voor zeebelasting
De marine baseert maandelijks zee-inkomen op het cumulatieve aantal jaren van dienstdoende zeevarenden en hun rang. Bij de marine staat een loonklasse E-1 voor een zeemanrekruut, een E-2 is een zeemanleerling en een E-3 is een zeeman. Betaalde salarisrangen van E-4 en hoger vertegenwoordigden verschillende niveaus van onderofficieren. Met minder dan een jaar zee-belasting verzameld, ontvingen zeilers met betaalcijfers van E-3 en lager $ 50 per maand aan zeevaart, volgens de uitbetalingstabel van het ministerie van Defensie van 2013. Met minimaal een jaar zeegaand vermogen ontvingen E-2's en E-3's $ 60 per maand en na twee jaar was de maandelijkse uitbetaling $ 75 voor een E-2 en $ 100 voor een E-3. Onderofficiers ontvingen minstens $ 70 per maand en maar liefst $ 620, afhankelijk van rang en opgebouwde jaren van zeevaart. Officier behoort bij de marine en begint met vaandrigten, met een betaalrang van O-1. Een O-2 is een luitenant junior, een O-3 is een luitenant, een O-4 is een luitenant-bevelhebber, een O-5 is een bevelhebber en een O-6 is een kapitein. De marine biedt geen zee-beloning voor officieren van hogere rangen.
