Statistieken van de Internal Revenue Service (IRS) laten zien dat de neiging om zelfstandige te zijn toeneemt met het inkomen.
IRS-gegevens informeren ons over het zelfstandig ondernemerschap omdat individuele belastingaangiften aangeven welke belastingbetalers de belastingaftrek voor zelfstandigen hebben genomen en welke niet. De federale bijdrage van de Verzekeringsbijdrage (VAIS) belastingen nemen 15,3% van de werknemers betalen voor de financiering van de sociale zekerheid en Medicare, met de helft van deze belastingen betaald door werkgevers en de helft door werknemers. (In belastingjaar 2013 moeten hoogbetaalden een extra belasting van 0,9 procent op Medicare betalen). Zelfstandigen met een nettowinst - inkomsten minus toegestane bedrijfskosten - van ten minste $ 400, moeten zowel de werkgevers- als werknemersporties van deze loonbelasting betalen. Zij die voor zichzelf werken mogen echter het werkgeversgedeelte van deze belastingen van hun inkomen aftrekken bij het indienen van hun individuele inkomstenbelastingen.
$config[code] not foundUit IRS-belastingstatistieken blijkt dat 12,6% van de individuele filers de belastingaftrek voor zelfstandigen in 2011 heeft genomen (de gegevens van het meest recente jaar zijn beschikbaar). Belastingbetalers met een aangepast bruto inkomen van tussen $ 25.000 en $ 50.000 waren de minst waarschijnlijke om de belastingvoordeel te gebruiken - minder dan 10 procent van hen nam het.
Zoals de figuur hieronder aangeeft, stijgt het aandeel dat gebruik maakt van de belastingaftrek voor zelfstandigen snel met het inkomen. Terwijl slechts 11,7 procent van de belastingaangiften met een aangepast bruto-inkomen van $ 100.000 of minder gebruikmaakte van de belastingvermindering, profiteerde 46,9 procent van het rendement met een aangepast bruto-inkomen van $ 10 miljoen of meer daarvan. Bovendien stijgt het deel van het rendement dat deze aftrek omvat snel met het inkomen tot $ 1 miljoen.
Voor het meten van zelfstandig ondernemerschap bieden IRS-gegevens een belangrijk voordeel ten opzichte van andere gegevensbronnen. Het zijn administratieve gegevens. Omdat belastingbetalers belastingaangiften moeten indienen, zijn IRS-gegevens niet onderhevig aan de non-responsbias die aanwezig is bij werkgelegenheidsonderzoeken, zoals die worden beheerd door het Bureau of Labor Statistics (BLS) en het Census Bureau.
Aan de andere kant meten de IRS-gegevens niet zelfstandig werken, maar eerder het gebruik van de belastingaftrek voor zelfstandigen. Sommige zelfstandige belastingplichtigen zouden deze belastingaftrek mogelijk niet nemen. Bovendien is de aftrek bedoeld voor inkomsten die de belastingdienst als winstgevend voor de zelfstandige beschouwt, waarvan sommige niet de meesten van ons zijn als inkomsten uit een zelfstandige activiteit.
Niettemin, IRS-gegevens over het gebruik van de zelfstandige belastingaftrek is minstens zo goed een maatregel van zelfstandigheid als die van andere federale agentschappen. Zelfs met mogelijke vooroordelen, tonen de cijfers van de belastingdienst duidelijk aan dat meer hoge inkomstenbelastingbetalers een inkomen uit zelfstandige activiteiten hebben dan filanten met lage inkomens.
