Als er één statistiek is die de problemen typeert die de durfkapitaalsector de afgelopen jaren heeft gekend, is het IPO-rendement - het aantal initiële openbare aanbiedingen gedeeld door het aantal bedrijven dat vijf jaar eerder werd gefinancierd. Dit cijfer geeft het gemiddelde bedrijfsaandeel weer van portefeuillebedrijven die op de meest lucratieve manier voor beleggers vertrekken.
Sinds het einde van de internetzeepbel in 2001 is het aantal door durfkapitaal gefinancierde bedrijven die openbaar zijn geworden aanzienlijk gedaald. Tegelijkertijd investeerden venture capitalists in meer start-ups dan vroeger. Als gevolg hiervan is de verhouding tussen IPO's en start-ups die vijf jaar eerder werden gefinancierd drastisch gedaald.
Van 1991 tot 2000 waren IPO's goed voor 17,7 procent van de bedrijven die vijf jaar eerder door risicokapitaalverschaffers werden gefinancierd. Van 2001 tot 2010 was het aantal door durfkapitaal gesteunde beursintroducties echter slechts 1,4 procent van het aantal bedrijven dat een half decennium eerder was gefinancierd. Dit is het probleem van de industrie in een notendop: als slechts één van de 71 van hun portfoliobedrijven openbaar wordt, zullen durfkapitalisten moeite hebben om geld te verdienen.
