“ Oh, dat heb ik gedaan. En dat. En dat. Oh - en dat doe ik nog steeds dat. Oops!”
Het is moeilijk om de geleerde lessen niet persoonlijk te nemen " 37 Wat waren ze van plan in marketing,” door marketeer Olalah Njenga.
$config[code] not foundNjenga stuurde me dit boek met 37 anekdotes over marketingongevallen die ze meemaakte - en bevat een afwijzing van recht voor ogen dat namen, plaatsen en beroepen zijn gewijzigd en dat het boek niet bedoeld is om de reputatie van iemand te schaden. Phew!
Had je vandaag een "What Were They Moment" vandaag?
Vraagt u zich af of u iets heeft gedaan dat het verdient om in het boek te worden vermeld? Hier zijn enkele fouten die mensen hebben gemaakt, en een paar van Njenga's gedachten:
- Gymkleding dragen voor een zakelijk evenement - dit is niet de definitie van business casual
- Alle informatie op een visitekaartje doorhalen en vervangen door alle nieuwe informatie (de bedrijfseigenaar had een paar maanden om nieuwe kaarten te krijgen en met de snelle afdrukopties die beschikbaar waren, was dit zeer onprofessioneel)
- Probeer meerdere keren "iemands brein te kiezen", het is tijd om een betaalde consultatie op te zetten
- Mensen pesten in een wachtkamer voor getuigenissen die nodig zijn voor een website-zichzelf verklarend
- Verhuizen van nieuwe Twitter-verbinding naar opdringerige verkoper - wees u ervan bewust dat sociale netwerken eerst relaties creëren, later verkoopkansen
Een beetje huid in het spel
Een van de hoofdstukken is getiteld 'Skin in the Game' en het is een anekdote over hoe iets verkeerd ging omdat mensen niet volledig toegewijd waren en geen belang hadden bij de uitkomst van een evenement.
In de geest van fair play vroeg ik Njenga om wat 'skin in the game' te geven en lezers van Small Business Trends haar eigen 'What Was She Thinking Moment' voor te stellen. Tenslotte hebben zelfs de beste van ons deze momenten, rechts?
Njenga lachte en gehoorzaamde snel.
Scène # 37 ½
Olalah's Deeply Personal "What Were You Thinking Moment":
Dus jij noemt jezelf een bedrijfseigenaar?
Zoals de meeste ondernemers in de vroege stadia van het zakendoen, was ik in contanten geslagen. Ik was net klaar met een project voor een klant en was blij om te horen dat mijn betaling meteen gereed zou zijn. Ik kwam op het kantoor van de klant en ze gaf me een verzegelde witte envelop met mijn naam erop. Ik schoof het graag in mijn tas en reed naar huis om een aanbetaling voor mijn bankrekening te krijgen.
Ik heb de aanbetaling voltooid en de verzegelde enveloppe geopend. De cheque is betaalbaar gesteld aan mijn bedrijf en niet aan mij persoonlijk. In feite is het niet eerlijk om te zeggen betaalbaar te stellen aan mijn bedrijf, omdat ik in feite alleen een geregistreerde DBA had (zakendoen als). Het was geen echt bedrijf. Ik was een eenmanszaak.
Ik belde de klant en legde uit dat de cheque betaalbaar was gesteld aan mijn DBA en dat ik de cheque nodig had om persoonlijk aan mij te betalen. Ze zei dat ze over drie dagen langs haar kantoor moest komen om een vervangende cheque op te halen.
Drie dagen verstreken en zoals aangegeven, kwam ik op het kantoor van de klant. Ze ontmoette me op de parkeerplaats en glimlachte bij mijn aankomst. Toen ik uitstapte, kwam ze snel naar me toe, glimlachte weer en gaf me een verzegelde witte envelop. Toen ik het uit haar hand nam, zei ze: "Olalah, als je in zaken gaat, dan moet je een bedrijf zijn."
Wat was ik aan het denken?
Mijn gekneusde ego zou die woorden dagenlang in mijn hoofd horen weerklinken nadat ik uiteindelijk de cheque van de cliënt had geïncasseerd. Hoewel ik mijn eenmansbedrijf al bijna twee jaar runde, was de waarheid: zakendoen onder mijn naam en sofinummer in plaats van zaken te doen als een geregistreerd bedrijf in mijn land, maakte een verschil. Het maakte een verschil in hoe cheques betaalbaar werden gesteld. Het maakte een verschil in hoe cliënten me behandelden. Ik realiseerde me weinig, het maakte ook een verschil in hoe ik naar mezelf keek. De ontnuchterende woorden van "Olalah, als je in zaken gaat, dan een bedrijf," Katapulteerde me naar de website van de Secretary of State, waar ik leerde wat ik nodig had om als een echte zakelijke entiteit te worden beschouwd.
Geld opnemen maakt je geen bedrijf. De waarheid is dat u niet echt een bedrijf bent, tenzij andere zakelijke professionals u zien en u als een bedrijf behandelen. Het maakt niet uit of u een bedrijf van één of tien bent - als u in zaken gaat, dan bent u een bedrijf.
Dit was in feite het krachtigste 'What Was I Thinking'-moment dat ik ooit heb gehad.
Waar dit boek echt over gaat
Als iemand die al jaren in de PR-branche zit, weet ik dat veel dingen een reputatie kunnen hebben en dat slechts één fout een reputatie kan verpesten. Is het eerlijk? Nee. Is het waar? Helaas, ja.
Na het lezen van dit boek, realiseerde ik me dat het onmogelijk is om een bedrijf te hebben en geen fouten te maken. De belangrijkste take-away is hier: bekijk alles vanuit het gezichtspunt van uw klant en wees te allen tijde bewust van uw acties. En, natuurlijk, als je je realiseert dat je een fout hebt gemaakt, verontschuldig je dan en maak het zo snel mogelijk goed.
3 Reacties ▼
