Beleidsmakers houden van jonge snelgroeiende bedrijven vanwege hun mogelijkheden om banen te creëren. Ze zijn echter vaak vrij naïef over hoe zeldzaam deze bedrijven eigenlijk zijn.
Volgens de publicatie van de Organisatie voor Economische Ontwikkeling en Samenwerking (OESO), Ondernemerschap in een oogopslag 2011, is minder dan één procent van de bedrijven met tien of meer werknemers gazellen - werkgevers die niet langer dan vijf jaar in bedrijf zijn met tien of meer werknemers die de werkgelegenheid met drie procent per jaar of meer met drie jaar verhogen.
De Verenigde Staten hebben een nog kleiner aandeel gazellen dan andere ontwikkelde landen. In 2007, het laatste jaar dat de OESO de werkgelegenheidsgroei in Amerikaanse bedrijven heeft gemeten, was minder dan een kwart van een procent van de bedrijven gazellen. Hoewel ik geen harde gegevens heb over het aandeel van gazellen tijdens de recessie en het zwakke herstel dat daarop volgde, betwijfel ik of het aandeel gazellen aanzienlijk toenam, of helemaal niet.Het aandeel gazellen betekent dat van de ongeveer een half miljoen nieuwe bedrijven met werknemers die elk jaar in de Verenigde Staten worden opgericht, iets meer dan 1.000 gazellen zullen zijn.
Bovendien voegen de meeste gazellen, hoewel ze sneller groeien dan andere bedrijven, geen banen toe met een raketachtig tempo. Na drie jaar hoeft een bedrijf met tien werknemers maar iets meer dan 17 werknemers te hebben om de 20 procent per jaar samengestelde werkgelegenheidsgroei te genereren die nodig is om een gazelle te zijn.
Bedrijven die veel sneller groeien dan gazelle-tempo (super-gazellen) zijn nog steeds veel zeldzamer - zo zeldzaam dat ze moeilijk statistisch te meten zijn.
Onze gekozen functionarissen moeten erkennen dat de gazellen en super gazellen waar ze van houden voor hun mogelijkheden om banen te creëren uiterst zeldzaam zijn. Ze moeten die informatie in overweging nemen bij het formuleren van beleid voor jonge bedrijven met een hoge groei.
Gazelle Foto via Shutterstock
1
