Voedselgerelateerde franchises zijn zeker het meest zichtbare franchiseconcept. Interessant genoeg vertegenwoordigen ze het grootste percentage franchisegestuurde bedrijven ter wereld.
$config[code] not foundIk moet toegeven dat voordat ik me met franchising ging bezighouden, het beeld dat ik van een 'franchise' had, een mooi, schoon gebouw was, dat het centrum van activiteit was bij het ontbijt, de lunch en het avondeten, op Main Street USA. (Deze visual leek altijd puberende tieners te hebben die orders namen aan een glimmende chromen toonbank, en met robotica zeggen: "Welkom bij Mc _____, mag ik je bestelling opnemen?")
Ray Kroc, een genie van een man, begon de beroemdste voedselfranchise van allemaal in 1955. Het was rond de tijd dat er snelwegen werden aangelegd, en zijn visie omvatte de bouw van deze fastfoodrestaurants vrijwel overal waar een afrit was van deze snelwegen. Ik denk dat zijn visie precies op het doel is uitgekomen. Hier zijn de nieuwste cijfers:
"Meer dan 30,000 lokale restaurants die dagelijks bijna 50 miljoen mensen bedienen in meer dan 119 landen. "Volgens de McDonald's Corporation-website (vanaf 30 januari 2007).
Die cijfers zijn zeker indrukwekkend. Zou het niet erg zijn om 3 of 4 van die franchises te bezitten, huh?
Hier komen fantasie en realiteit samen. Ik weet het uit ervaring. (Mijn eerste baan was in een restaurant, ik was een vaatwasser en had zelfs een tijdkaart. Yipee! Ik wou dat ik achteraf gezien geen Chinese restaurant als mijn eerste entree op de arbeidsmarkt. 5-gangendiners produceerden te veel vuile vaat!)
Restaurantwerk is echt moeilijk. Het bezitten van een restaurant is echt heel erg moeilijk. De uren zijn belachelijk lang, de HR-problemen zijn verschrikkelijk en de manier waarop voedselkosten stijgen en dalen zorgt voor een soms onvoorspelbare winstmarge. Ik zou nog een ding willen toevoegen. De uren zijn belachelijk lang! Als je 15-16 uur per dag niet hebt gestaan, dan heb je gewoon niet geleefd.
Ik maakte onlangs deel uit van een panel voor zelfstandig ondernemerschap bij een plaatselijke universiteit. Rechts van me zat de mede-oprichter van een regionale thuiswinkelketen, die in één keer 1800 werknemers had. Hij heeft nu een bedrijfsincubator en zei dat "het managen van werknemers het moeilijkste deel van het eigendom van kleine bedrijven is." Ik ben het volledig eens met zijn beoordeling, aangezien ik eens de tijd had voor een paar dozijn werknemers als een full-service restaurant manager.
De directeur van een van de Small Business Development Centres in Ohio zat ook in het panel en stemde in met mijn beoordeling van de gefranchiseerde voedingsmiddelenindustrie. "De restaurantindustrie staat bekend om extreem hoge uitvalpercentages. Een franchise komt echter met een systeem, en dat is zeker een voordeel als je die industrie binnengaat. "
Sommigen van jullie zullen zeggen dat ik geen mooie foto schilder. (Wanneer ik schilder, schilder ik niet in abstracts … ik schilder scènes die levensecht en echt zijn)
De realiteit van het investeren in een voedselconcessie is dat het werk extreem moeilijk is, de uren lang zijn, de investering vooraf meestal aan de bovenkant van het franchisenspectrum ligt en de personeelsverkoopproblemen soms overweldigend kunnen zijn.
Er is echter een fel licht aan het einde van de tunnel! Als je ervaring hebt in de restaurantindustrie, zijn de kwesties die ik heb aangegeven die je weet het al. Een bedrijf binnen gaan waarvan je veel weet, heeft zijn voordelen. Er zijn immers veel zeer succesvolle franchisenemers.
$config[code] not foundDus als u erover nadenkt om in een eigen franchise te investeren, en u bent op een voedselfranchise gericht, je weet nu veel meer dan sommige andere mensen die misschien hebben geïnvesteerd in een voedselfranchise, zonder veel huiswerk te doen. Je hebt net je kansen op succes vergroot.
* * * * *
