Naarmate de feiten zich de afgelopen anderhalve week ontvouwden, werd één ding steeds duidelijker: AIG-managers en het Amerikaanse publiek hebben zo'n verschillende percepties van AIG's situatie - het is alsof we in parallelle universums leven met verschillende realiteiten.
$config[code] not foundAIG lijkt zijn normale gang van zaken te voelen, met nauwelijks een paar vervelende kleine beperkingen. De Amerikaanse belastingbetalers hebben daarentegen een heel ander beeld. Ze denken dat AIG een gefaald bedrijf is dat een soort van gespecialiseerde overname ondergaat waarin ze iets te zeggen zouden moeten hebben - en terecht.
Volgens Fed-voorzitter Ben Bernanke werkte AIG als een gigantisch hedgefonds. Het ging gepaard met riskante activiteiten op een schaal die zo groot was, dat het alleen in een klas zit. Het is nog steeds in bedrijf, alleen vanwege de vrijgevigheid van de Amerikaanse belastingbetaler die $ 85 miljard versloeg (correctie - het bedrag is nu $ 170 miljard). We konden het ons niet veroorloven om het officieel onder te laten gaan, anders zou het hele financiële systeem als een stapel domino's zijn verdwenen.
Toch is AIG een mislukt bedrijf.
Leidinggevenden in mislukte bedrijven worden niet beloond. De werknemers bij Enron, Worldcom en andere mislukte bedrijven deden dat niet.
Laten we heel duidelijk zijn over waar de verontwaardiging van het publiek over gaat - en niet over. Het Amerikaanse publiek is niet verontwaardigd over de meerderheid van de hardwerkende werknemers bij AIG. Nee, deze verontwaardiging is gericht op een relatief handjevol mensen. De verontwaardiging komt voort uit de grote hoeveelheid bonussen die je weg-neemt-en omdat er zoveel geld wordt verdeeld in de handen van enkelen.
Het voelt alsof deze bonussen een herhaling zijn van hetzelfde oude verhaal van hebzucht dat ons in de eerste plaats in deze economische puinhoop bracht. Een klein aantal mensen wordt aangetrokken door het verlangen naar veel geld om grote risico's te nemen - iedereen om hen heen in gevaar te brengen. Anderen in de organisatie, van de Raad van Bestuur op down, maken dit risicovolle gedrag mogelijk. Wanneer zullen deze mensen ooit leren?
In plaats daarvan had de raad onafhankelijk moeten oordelen. Het had moeten vragen "is dit de juiste compensatiestructuur voor een gefaald bedrijf dat de wereldeconomie in zijn eentje de grond in sloeg?"
Ook, als iemand die door de jaren heen talloze compensatieplannen heeft geschreven, heb ik nog nooit gehoord van retentieplannen die zo mooi hebben betaald. Misschien biedt u een extra 20-25% van de reguliere compensatie om rond te blijven - niet miljoenen. Ook geen waar de mensen vroeg betaald worden. Deze klinken meer als de typische eindejaarsplannen van Wall Street - je weet wel, "business as usual."
Barack Obama, de president van de Verenigde Staten en leider van de vrije wereld, verdient jaarlijks $ 400.000. En kijk naar de verantwoordelijkheid die op zijn schouders staat. En toch moeten we geloven dat iemand met kleinere verantwoordelijkheden $ 6,4 miljoen belastinggeld verdient? Er is iets mis met dat beeld.
Dus wat doen we met deze bonussen?
Ik ben geen voorstander van het belasten van deze bonussen met 90%, zoals de maatregel die het Huis van Afgevaardigden vorige week heeft genomen.
Aan de andere kant koop ik ook geen nare voorspellingen dat het knippen van de vleugels van AIG op een of andere manier het kapitalisme tot ondergang gedoemd is.
We gaan misschien steeds dichter naar het socialisme toe - maar het is niet vanwege de AIG-bonussen of omdat we gedwongen worden om de klus te klaren die de raad van bestuur van AIG en de Amerikaanse minister van Financiën in de eerste plaats hadden moeten doen. AIG's bonussen zijn gewoon een slechte situatie helemaal rond, zonder goede oplossingen.
Maar kom tot rust - zoek het geld terug - is wat we zouden moeten doen.
Uiteindelijk zou het afwikkelen van de AIG-bonussen een goede oefening in het kapitalisme zijn. In het kapitalisme mogen leidinggevenden niet worden beloond voor het falen van hun bedrijf.
30 Opmerkingen ▼
