Het kopen van een franchise kan u onmiddellijke klantherkenning, een goed ontworpen bedrijfsmodel, marketing en operationele ondersteuning en volume-inkoop bieden, maar het kan u ook het potentieel voor geschillen met uw franchisegever brengen.
Het relatief hoge aantal geschillen in franchising heeft weinig te maken met de betrokken personen - franchisegevers en franchisenemers zijn over het algemeen niet meer rechtsgeldig dan iemand anders in het bedrijfsleven. Integendeel, het conflict ontstaat omdat de twee partijen op verschillende manieren geld verdienen.
$config[code] not foundDoor deze verschillen te begrijpen, kunnen franchisegevers en franchisenemers escalerende meningsverschillen op het niveau van rechtszaken vermijden.
In de kern is franchising een bedrijfsovereenkomst waarbij een partij (de franchisegever) een bedrijfsmodel en merknaam verhuurt aan een andere partij (de franchisenemer), die deze gebruikt om producten of diensten aan eindgebruikers te verkopen. De "huur" die de franchisenemer betaalt, wordt meestal berekend als een percentage van de bruto-omzet. Dat betekent dat de winst van franchisers stijgt met de verkoop van franchisenemers, waardoor franchisegevers een beleid aannemen om de verkoop op franchise-locaties te maximaliseren.
Franchisenemers verdienen echter geld door inkomsten te genereren die hun kosten overtreffen. Daarom zoeken ze naar beleid dat de winst op hun locaties maximaliseert.
Het beleid dat de verkoop op outlet-niveau maximaliseert, is niet het beleid dat winsten op outletniveau maximaliseert, waardoor conflicten tussen franchisegevers en franchisenemers ontstaan. Een goed voorbeeld is het gebruik van buy-one-get-one-free kortingen, die veel voorkomen in winkels. Goed gedaan, een buy-one-get-one-free korting zal meer klanten naar een winkel brengen, wat de verkoop stimuleert. Dat is duidelijk gunstig voor de franchisegever wiens inkomsten gekoppeld zijn aan verkoop op outlet-niveau.
Maar de discountingstrategie zou de winst van de franchisenemer niet kunnen verhogen. Als het de gemiddelde klantaankoop niet verhoogt, kan de franchisenemer slechter af zijn. De buy-one-get-one-free promotie kan de kosten van de franchisenemer (met het bedrag van het gratis item) verhogen, maar zijn inkomsten niet vergroten.
Het conflict tussen de franchisegever en de franchisenemer is geworteld in de economie van franchising, niet in de twee partijen met "slechte" attitudes. De franchisegever wil de couponstrategie, omdat hij meer geld verdient, terwijl de franchisegever deze niet wil omdat het niet beter zal worden. Als er genoeg geld op het spel staat, kan het eindresultaat een rechtszaak tussen de twee partijen zijn.
Meningsverschillen over disconteringsstrategieën zijn niet de enige geschillen die worden aangestuurd door franchisegevers en franchisenemer-doeldrivers die leiden tot rechtszaken. Een paar jaar geleden belandden Burger King en zijn franchisenemers voor een rechtbank wegens onenigheid over late nachtelijke uren. Burger King wilde dat zijn franchisenemers te laat open blijven om meer fastfood te verkopen aan mensen die het buiten kantooruren willen hebben.
Voor de franchisegever was de strategie volkomen logisch. Als franchisenemers nog een paar hamburgers en frietjes zouden verkopen aan middernachtdiners, zou Burger King meer royalty's binnenhalen, wat de winst zou verhogen. Maar laat openblijven zorgde ervoor dat de franchisenemers geld verloren. Ze moesten werknemers betalen voor de extra uren, hoewel hun inkomsten voor het late uur minder waren dan die lonen.
Het verschil tussen het maximaliseren van omzet en winst leidt ook ertoe dat franchisegevers en franchisenemers vechten om locaties toe te voegen. Zelfs wanneer een extra locatie de verkoop in een bestaande winkel kannibaliseert, zijn franchisegevers beter af, omdat de nieuwe vestiging de systeembrede verkoop stimuleert. Maar het komt noodzakelijkerwijs ten goede aan de eerste franchisenemer, die dezelfde operationele kosten zou kunnen hebben, maar een lagere omzet.
Telefoonafbeelding via Shutterstock
4 Opmerkingen ▼
