Communicatie van kleine groepen kan vele vormen aannemen, afhankelijk van het doel van de groep. Sommige sociale groepen bestaan om sociale redenen, terwijl andere worden gevormd om complexe problemen aan te pakken. Leiderschapsstijlen kunnen van invloed zijn op het type en de kwaliteit van de communicatie die een groep genereert. Hoewel een verscheidenheid aan meningen vaak de meest positieve resultaten oplevert, kunnen een paar nadelen ook van invloed zijn op de communicatie van kleine groepen.
Wat is kleine groepscommunicatie?
De term "communicatie in kleine groepen" verwijst naar communicatie die plaatsvindt binnen groepen van drie tot 15 personen. Doorgaans regelt een organisator een kleine groep voor een specifiek doel. Veel kleine groepen bevatten mensen met gemeenschappelijke interesses of doelen.
$config[code] not foundCommunicatietheoretici zijn het vaak niet eens over een ideaal aantal mensen voor effectieve kleine groepen. Vaak bepaalt het doel van een groep de grootte. Groepsgroottes kunnen bij elke vergadering hetzelfde blijven, of ze kunnen fluctueren. Een organisator van een klassenreünie kan bijvoorbeeld de planningcommissie beperken tot een groep van 12 alumni. Aan de andere kant kan het aantal leden dat de vergaderingen van een boekenclub bijwoont variëren van week tot week.
Typisch, kleine groepen zijn veel complexer dan ze lijken te zijn. Elk groepslid brengt haar eigen schat aan kennis naar het forum en maakt op verschillende manieren contact met andere leden. Ze kan bijvoorbeeld een verband met één lid vinden op basis van hun gemeenschappelijke gezichtspunten, terwijl ze verwantschap voelt met een ander lid op basis van hun gemeenschappelijke achtergronden of loopbaanpaden. Deze complexe verbindingen voegen toe aan de perspectieven van groepsleden en kunnen de groepsdialoog verrijken.
Video van de dag
Gebracht door jou, geboren door SaplingNaarmate het aantal groepsleden toeneemt, neemt ook de complexiteit van de dialoog toe. Dit kan in sommige groepen een voordeel zijn, maar in andere een nadeel. Een complexe dialoog kan bijvoorbeeld nuttig zijn voor een brainstormsessie, maar schadelijk zijn voor een groep die een probleem snel moet oplossen.
Communicatie binnen een kleine groep gaat vaak over het verzamelen achter een gemeenschappelijk doel, maar groepsleden geven blijk van onafhankelijke meningen. In sommige gevallen kiezen groepsfacilitators leden op basis van de kennis die ze kunnen opdoen voor een taak. Een chief technology officer van een bedrijf kan bijvoorbeeld een groep technici samenstellen om een probleem met de netwerkbeveiliging op te lossen.
Functies van kleine groepen
Kleine groepen bestaan om verschillende redenen. Een vorm om hun leden een forum te geven waarin zij hun gedachten over een gemeenschappelijk belang kunnen delen. Cameraclubs ontmoeten elkaar bijvoorbeeld om de interessebeelden van hun leden te verkennen.
Andere kleine groepen bestaan om een doel te bereiken of een specifieke taak te voltooien. Een buurtvereniging kan bijvoorbeeld een kleine groep vormen om gemeenschapsregels op te stellen of een groene ruimte te plannen.
Probleemoplossende groepen pakken problemen aan die individuen niet alleen kunnen aanpakken. In sommige gevallen voegen leden zich vrijwillig bij de groep. Een milieuactivist kan bijvoorbeeld lid worden van een groep die bomen in parken plant.
Andere probleemoplossende groepen bestaan uit leden die aan de groep zijn toegewezen om een taak te voltooien. Een marketingmanager kan zijn personeel bijvoorbeeld vragen om een groep te vormen om ideeën voor een nieuwe marketingcampagne te verkennen.
Gezinnen zijn primaire groepen. Normaal gesproken gebruiken primaire groepen geen gestructureerde communicatie, tenzij ze een probleem moeten oplossen of een taak moeten voltooien. Een familie kan bijvoorbeeld een vergadering houden om hun vakantie te plannen of om te beslissen hoe ze hun huis voor de feestdagen willen versieren.
Studenten vormen vaak studiegroepen om nieuwe ideeën over een gemeenschappelijke onderwijskundige discipline te verkennen of om een project te voltooien. Studenten kunnen bijvoorbeeld in een kleine groep werken om een project voor een wetenschapsbeurs te maken of om onderwerpen voor een aankomende test te beoordelen.
Therapiegroepen helpen mensen problemen door te werken op een collectief forum. Mensen gaan vaak naar therapiegroepen omdat ze kracht vinden in het delen van hun verhalen met mensen die soortgelijke problemen hebben. Een slachtoffer van huiselijk geweld kan bijvoorbeeld lid worden van een groep overlevenden om posttraumatische stressproblemen aan te pakken. Evenzo vinden mensen in herstel vaak hun krachten door het bijwonen van bijeenkomsten voor alcoholische anonieme personen.
Er zijn focusgroepen om specifieke onderwerpen te bespreken. Een reclamebureau kan bijvoorbeeld een focusgroep samenstellen om een nieuw product te onthullen. Groepsleden delen hun mening over aspecten van het product, zoals de bruikbaarheid, verpakking en ontwerp. Het bedrijf dat het product produceert, kan de input van de groep gebruiken om beter te begrijpen hoe het publiek daarop zou kunnen reageren.
Sociale groepen bestaan om te voldoen aan de sociale behoeften van hun leden. Individuen en koppels kunnen bijvoorbeeld een dinergroep vormen om de restaurants in hun stad te verkennen. Sociale groepen oefenen gewoonlijk een informeel gesprek uit, maar kunnen meer gestructureerde vergaderingen houden om hun ervaringen te bespreken of evenementen te plannen.
Hoe zijn kleine groepen gestructureerd?
Sommige kleine groepen hebben een aangewezen leider. Een verkoopmanager kan bijvoorbeeld de leider zijn van een werkgroep die is gevormd om een nieuwe verkoopstrategie te ontwikkelen. Een aangewezen leider faciliteert vaak de discussie, waarbij elk lid wordt aangestuurd om zijn of haar mening te delen in een gestructureerd gesprek.
In andere kleine groepen komt een leider naar voren in de loop van de discussie. Sommige leiders komen voort uit expertise in een gebied, terwijl anderen naar voren komen op basis van hun leiderschapskwaliteiten. Een bioloog kan bijvoorbeeld opkomen als de leider van een gemeenschapsgroep die zich richt op vervuild drinkwater. In het planningscomité kan de president van een bedrijf de logische leider zijn, vanwege haar ervaring met het leiden van mensen.
In sommige gevallen kiest iemand buiten de groep zijn leider. Sommige rechters wijzen bijvoorbeeld een juryvoorman aan om beraadslagingen te leiden. Andere juryleden kunnen de juryleden toestaan om een leider uit hun midden aan te duiden.
Leiderschapsstijlen kunnen bepalen welk type groepscommunicatie er is. Sommige leiders nemen een democratische benadering aan en moedigen elk groepslid aan om gelijkelijk deel te nemen aan de discussie.
Sommige groepsleiders hebben een ontspannen benadering bij het voeren van discussies, waardoor leden vrijuit kunnen spreken zonder structuur. Anderen houden strikte controle over het gesprek en roepen leden op om er één op hetzelfde moment te spreken.
Kleine groepscommunicatie is het meest effectief wanneer de leider en leden basisgrondregels volgen: respect tonen voor elkaar, op het onderwerp blijven en de dialoog van iedereen aanmoedigen.
Task-georiënteerde kleine groepen bereiken resultaten op verschillende manieren. In veel gevallen bereiken ze een consensus over hoe het doel te bereiken. Sommige beslissingen komen voort uit de wensen van een autoritaire leider. Andere groepen stemmen over opties, waarbij de voorkeur wordt gegeven aan de meerderheid van de stemmen. In sommige kleine groepen valt de communicatie uiteen, wat leidt tot een standaardbeslissing. Als een groep bijvoorbeeld niet kan beslissen wanneer een evenement moet worden gehouden, kan het gebeuren helemaal niet plaatsvinden.
Voordelen en nadelen van groepsmededeling
Groepscommunicatie biedt voor- en nadelen. Groepsdiscussies genereren ideeën vanuit verschillende perspectieven, waardoor een waardevollere kennispool ontstaat. Groepen maken vaak meer omvattende oplossingen dan individuen. Beslissingen die voortkomen uit groepsdiscussies krijgen vaak een grotere acceptatie dan beslissingen die door een individu worden genomen. Niet-vakbondsmedewerkers kunnen bijvoorbeeld wrevel voelen over het niet ontvangen van een loonsverhoging, terwijl vakbondsleden gemakkelijk de resultaten van onderhandelingen tussen hun vertegenwoordigers en bedrijfsleiders kunnen accepteren.
Groepsinspanningen kunnen falen wanneer sommige leden buigen voor de sociale druk van dominerende leden. Als een manager bijvoorbeeld een groep van zijn werknemers leidt, geven sommige leden misschien niet hun oprechte mening, uit angst dat ze hun baan zouden verliezen. Groepen kunnen falen als ze de focus van de taak verliezen en de discussie vervolgens naar andere problemen verplaatsen. In andere gevallen kunnen groepen goede vrienden in de denkval van de groep vallen en een uitkomst kiezen die niet alle beschikbare opties verkent.
