Uw bedrijf Blogger merkt een meest verontrustende trend in kleine en grote zakelijke klanten. De jongere werknemers lijken geen behoorlijke onderdanigheid en kruiperigheid te tonen aan hun oudere, betere bazen. Dit verstoort mijn gevoel voor orde en recht.
Is goede ouderwetse bootlick dood?
Terwijl ik landbouwboerderijen doorkruis over de vruchtvlakte, zie ik drones op instapniveau die wegzwoegen. Ploegen zo recht als een voor als elke betrouwbare boerderijhand. Toch moeten deze hooizoden nog manieren leren.
$config[code] not foundIn de VS van A zouden de werkbijen doorgaan met typen en mousing als de baas en uw observant-consultant langs zouden dwalen en bij de ingang van de kubus zouden staan. De ogen van de medewerker zouden op de monitor blijven staan - oren open voor de baas - luisterend, zo werd ons verteld, aan de instructies van de manager. De jonge werknemer zou dit 'multi-tasking' noemen.
Ik noem het onbeleefd.
De ultieme zakelijke etiquette
Ik vergelijk deze 'dis'-trend met het contrast van de warme gloed die Your Business Blogger standaard zou voelen bij het raadplegen in India. Wanneer de ondernemer een kamer betrad … zou al het werk stoppen. Alles zou staan.
Dan zou de baas grootmoedig de medewerkers uitnodigen om plaats te nemen en hun werk te hervatten.
Natuurlijk bewoog niemand. Totdat de eigenaar de kamer verliet.
(Er valt veel te zeggen voor de kus, trap naar beneden managementstijl van het subcontinent.)
In India zouden de werknemers opstaan. In Noord-Amerika kijken de werknemers niet eens op.
$config[code] not foundHet Amerikaanse leger krijgt het, zoals gewoonlijk, goed wanneer het om rang gaat:
- De senior denkt er nooit aan.
- De junior vergeet het nooit.
Wanneer soldaten de weg zouden kruisen, zou de junior de senior erkennen. Als iemand officier is, zal de junior de senior begroeten. En de senior zal de hoffelijkheid teruggeven.
De privébedrijven die nooit werknemers hadden gehad die soldaten waren in het leger, denken en gedragen zich alsof iedereen gelijk is.
Fout.
Er is veel te veel van deze egalitaire onzin in onze cultuur. Veel daarvan komt van de academie, waar de meeste onzin vandaan komt.
Aan de universiteit van Virginia, waar Charmaine, mijn vrouw, haar doctoraat heeft behaald, worden de instructeurs als 'meneer' aangesproken. Niet als 'dokter'. Meneer Jefferson was fan van fraternite en Voltaire en alles wat Frans is.
Egalite ren door.
Maar de manager en de scherpzinnige, ambitieuze jonge vrouw, die de tijdgeest begrijpt, weet dat er niets verandert in de menselijke geest. We willen allemaal gewaardeerd worden. Zelfs de baas:
- Dus de jonge toekomstige leider die een uitblinker wil zijn, zal opstaan wanneer de baas binnenkomt.
- De jonge man zal opstaan als een dame de kamer binnenkomt.
- De medewerker met integriteit zal stelling nemen. Een stand-up man.
En iedereen zal hem beschuldigen van appelpolijsten. Maar hij zal binnenkort die laarzen vullen die iedereen dacht dat hij likte.
Dit artikel is tongue-in-cheek, maar heeft een belangrijk punt: de ultieme zakelijke etiquette is respect. Degenen die respect geven, zullen respect krijgen. We hunkeren allemaal naar respect. Het is een feit van de menselijke conditie.
1
