De persoon die het bericht ontving, was een basketcase. Dit gebeurde meer dan acht jaar geleden, in een tijd dat mensen niet gewend waren aan het dagelijks ontvangen van bizarre e-mails van mensen die ze niet kennen (d.w.z. spam).
Toch was de sterke reactie van de vrouw verrassend, dat wil zeggen totdat je het hele verhaal hoorde.
Het lijkt erop dat de zuster van de jonge vrouw was gestalkt door "een bewonderaar" en vermoord. Dus het ontvangen van een bericht door een geheime aanbidder die beweerde haar te zien, werd als een grote bedreiging beschouwd. Kun je haar de schuld geven van sterk reageren?
Het bericht bevatte enkele details die suggereerden dat het van iemand binnen het bedrijf was verzonden (hoewel het een extern e-mailadres had getoond). Het hoofd van IT werd ingeschakeld. Zijn staf voerde een aantal uitstekende forensische computerwerken uit.
Ze volgden de e-mail terug naar een andere medewerker. Het bericht is afkomstig van een collega die op het moment van de onderneming een bedrijfscomputer gebruikt. De medewerker was een andere vrouw in hetzelfde team als de ontvanger van het bericht - iemand die een paar cabines verderop zat.
Na een onderzoek waren de bedrijfsleiders tevreden dat de e-mail een praktische grap was. De afzender had zich verveeld en vertoonde een erg slecht oordeel over hoe ze besloot zich te amuseren. Ze wist niets over de geschiedenis met de zus van de andere vrouw omdat die in een andere staat had plaatsgevonden.
Dus hoe is deze situatie verlopen? De ontvanger van het bericht heeft enkele weken vrij genomen om advies te vragen. De praktische joker, die anders een ster-uitvoerder was, moest zich schriftelijk verontschuldigen en een schriftelijke waarschuwing ontvangen. Kort daarna verliet de praktische grappenmaker het bedrijf, ongetwijfeld beseffend dat ze zojuist een carrièrebeperkende stap had gezet.
Dit is een waargebeurd verhaal. Ik was er echt bij betrokken.
Vroeger, toen ik een corporate executive was, deed ik een stint als vicepresident Human Resources. Ik stond voor de taak om deze situatie op te lossen en de nasleep ervan aan te pakken.
Wat begon als een praktische grap, bleek een groot incident te zijn - en een grote variatie aan bedrijfsmiddelen. Voordat alles gezegd en gedaan was, hadden we een half dozijn werknemers die bezig waren de rommel op te sporen en op te lossen, en buiten juridisch advies hadden ingewonnen. En natuurlijk was er het verlies van productiviteit van zowel de ontvanger van het bericht als de praktische joker.
Dit hele scenario was voor mij de reden voor een geschreven beleid over het gebruik van de elektronische bronnen van het bedrijf, inclusief e-mail en internet.
Toentertijd was het gebruik van e-mail en internet lang niet zo wijdverspreid als het nu is. In feite was een van de problemen die ik ondervond bij het disciplineren van de praktische grapjas dat ons bedrijfsbeleid nauwelijks e-mail en internet noemde. Om nog maar te zwijgen over dit belangrijke punt: het zou nuttig geweest zijn om werknemers vooraf op de hoogte te hebben gesteld van het juiste e-mail- en internetgebruik. Mogelijk hebben we die sterartiest kunnen 'redden'.
Na die situatie hebben we ons beleid echter meteen herschreven.
Ik vermoed dat velen van u in uw eigen bedrijf op vergelijkbare posities zitten. U hebt een rudimentair of niet-bestaand beleid voor internet- en e-mailgebruik.
Maar geloof me. Het ware leven is vreemder dan fictie. Situaties zoals deze zijn net om de hoek.
8 Opmerkingen ▼
