Het vermogen om helder te denken in een crisis is cruciaal voor vele carrières, variërend van militaire officieren in de strijd tot artsen in de eerstehulpafdeling van uw plaatselijke ziekenhuis. Het tempo van de spoedeisende geneeskunde maakt het bijzonder veeleisend en stressvol, zelfs door de hoge normen van het medische beroep. Noodsymptomen staan voor dezelfde diagnostische uitdagingen als elke andere arts, maar hebben veel minder tijd om ze te behandelen.
$config[code] not foundMilieu
Noodsymptomen werken meestal in de spoedeisende hulp en traumacentra van ziekenhuizen en gemeenschapsklinieken. De patiënten die zij zien variëren sterk, afhankelijk van de locatie en het type faciliteit. Noodsituatieafdelingen in grote steden zien dagelijks duizenden patiënten, en ze kunnen omgaan met schotwonden en ander ernstig trauma. In kleinere gemeenschappen, waar dokters schaars zijn, kan de spoedeisende hulp van de plaatselijke kliniek of het ziekenhuis primaire gezondheidszorg bieden voor grote aantallen patiënten. Noodartsen moeten even deskundig zijn in routinediagnostiek en snelle spoedzorg.
Trauma en kritische zorg
Trauma- en kritieke zorgsituaties vertegenwoordigen het hoge stressgedeelte van de werklast van een noodarts. Slachtoffers van ongevallen en geweld, acute en levensbedreigende ziekten, dierenbeten en accidentele vergiftigingen zijn allemaal gebruikelijk in de spoedeisende geneeskunde. Artsen moeten de vaardigheden en kennis hebben om snel de ernstigste gevallen te herkennen, de toestand van de patiënt te stabiliseren, tests te bestellen en anderen te begeleiden bij het verlenen van de nodige zorg. Noodartsen hebben behoefte aan een brede kennis van alle takken van de geneeskunde, evenals een goed begrip van cardiale reanimatie, epidemiologie en toxicologie. De meeste hulpverleners zijn sterk afhankelijk van de expertise van hun team van verpleegkundigen, bewoners, physician assistants, ordeverstrekkers, traumachirurgen en EMT's of paramedici.
Video van de dag
Gebracht door jou, geboren door SaplingDiagnose en zorg
Hoewel patiënten met routinebehoeften in geval van nood op de achterbank plaatsnemen, is hun zorg ook een belangrijk onderdeel van de dag van de spoedarts, vooral na normale openingstijden van de arts. De bezoeken aan de spoedeisende hulp zijn gevarieerd genoeg om een uitdaging te vormen voor de diagnostische en behandelingsvaardigheden van bijna elk arts. Op elk willekeurig moment kunnen ze gebroken botten of verstuikingen bevatten, een gevaarlijke wisselwerking tussen geneesmiddelen op recept, kinderen met onverklaarbare koorts of pijn, een volwassene die onverklaarbare black-outs ervaart, of een vrouw wiens baby besloot niet te wachten tot de verwachte vervaldatum. Noodsymptomen behandelen al deze scenario's, vaak met de hulp van physician assistants of nurse practitioners.
Opleiding
Noodsymptomen beginnen hun loopbaan zoals andere artsen, door het behalen van een undergraduate premedical degree en vervolgens door te gaan naar een medische of osteopathische universiteit voor nog eens vier jaar. Na zijn afstuderen brengt de pas opgeleide arts drie tot vier jaar door in een residentie voor spoedeisende geneeskunde, waarbij hij de specialiteit leert door met ervaren noodartsen in een praktijkgerichte klinische setting te werken. Na de residentie kiezen de meeste spoedeisende artsen ervoor om board-gecertificeerd te worden, met een rigoureus examen dat wordt afgenomen door de Emergency of Medicine. Sommige artsen specialiseren zich in gebieden zoals medische toxicologie of pediatrische spoedeisende geneeskunde, waarvoor nog eens twee jaar nodig zijn in fellowships en nog een aantal bordexamens.
