In de afgelopen jaren is er sprake van een toename van peer-to-peer-leningen, waarbij entiteiten zoals Prosper.com een manier bieden waarop mensen geld kunnen lenen van individuen die ze niet kennen, in plaats van bij banken en andere financiële instellingen. Een groot deel van dit geld wordt door ondernemers geleend om hun bedrijven te financieren.
De groei van peer-to-peer-leningen en de deelname van ondernemers als kredietnemers is een waarneembaar feit. En de reden waarom ondernemers peer-to-peer geldverstrekkers gaan gebruiken, is logisch. Ondernemers zijn in staat om financiering voor hun bedrijven van particulieren te krijgen, zelfs als ze deze niet bij financiële instellingen kunnen krijgen.
$config[code] not foundDe vraag die verwarrend is, is waarom individuen geld lenen aan ondernemers die instellingen niet zullen financieren. We hebben geen zorgvuldig uitgevoerde onderzoeken die deze vraag beantwoorden, maar hier zijn enkele mogelijke verklaringen.
1. De geldschieters zijn dwaas. Individuen hebben minder strenge criteria om leningen te verstrekken dan instellingen, omdat ze minder weten over de risico's van het lenen van geld aan ondernemers. En ze verzamelen minder informatie om verschillende leners te evalueren. Als gevolg hiervan maken ze leningen die niet erg goed zijn en slechtere presterende leningen hebben dan banken of andere instellingen zouden tolereren.
2. De geldschieters hebben lage return-verwachtingen. Omdat instellingen hogere kosten hebben dan personen (die geen salarissen betalen aan leningfunctionarissen, bankfilialen beheren of rente betalen op deposito's), zijn de mensen bereid leningen te verstrekken tegen een redelijke rente. Om dezelfde leningen te verstrekken, zouden banken die rente zo hoog moeten houden dat woekerwetten hen beletten de leningen te verstrekken.
3. De transactiekosten zijn te hoog voor instellingen. Individuen kunnen kleine leningen verstrekken die instellingen niet kunnen betalen omdat ze veel lagere administratieve kosten hebben. Dus individuen maken ze en instellingen doen dat niet.
4. De geldschieters vinden het plezierig. Individuen doen vaak dingen voor persoonlijke voldoening die bedrijfsmanagers, die moeten handelen in het beste belang van hun aandeelhouders, niet kunnen doen. Het lenen van geld aan andere mensen in nood kan leuk zijn of een gevoel van emotionele voldoening geven. Zo krijgen geldschieters een niet-financiële vergoeding en geven ze er niet echt om om geld te verdienen. Banken en andere instellingen kunnen voor niet-financiële transacties dezelfde inruil maken voor financiële compensatie en dus niet de leningen aangaan.
Waarom denk je dat individuen geld zullen lenen aan ondernemers die banken en andere financiële instellingen niet zullen financieren? Ik zou graag je gedachten horen.
* * * * *
