Critici hebben aangevoerd dat de Digital Millennium Copyright Act (DMCA) als misbruikmiddel is gebruikt. Frauduleuze claims van schending van het auteursrecht vormen volgens sommigen een groot probleem met de DMCA-wet.
Een recente uitspraak van het Californische arrondissementsrechtbank is echter een stap in de goede richting om uiteindelijk frauduleuze DMCA-verwijderingsverzoeken in de doofpot te stoppen.
Of althans, dat is waar waarnemers op hopen.
$config[code] not foundDe zaak, Automattic vs. Steiner genaamd, kende meer dan $ 25.000 aan schadevergoeding toe tegen een groep die een ongegronde verwijderingsverzoek van DMCA indiende. Het zet wat tanden in de wet, want het is een van de weinige, misschien alleen, keer dat er daadwerkelijk schadevergoeding is toegekend aan misbruikers.
DMCA - Een gebrekkige wet
Uitgevoerd in 1998, vereist de DMCA dat webinhoud wordt 'verwijderd' als deze inbreuk maakt op het auteursrecht van iemand anders.
Er is zeker een goede kant aan de DMCA. De wet helpt een contenteigenaar wiens inhoud is gestolen of zonder toestemming opnieuw is gepubliceerd. Het dwingt al snel tot verwijdering van geplagieerde of inbreukmakende inhoud.
Maar wat als u aan de ontvangende kant bent - en niets fout heeft gedaan?
Gewetenloze concurrenten of mensen met een bijl om te malen hebben soms vies gespeeld. Ze hebben de wet gebruikt om hun vijanden lastig te vallen of terug te halen of om standpunten te censureren waar ze het niet mee eens zijn. Ze doen dit door ongefundeerde inbreukclaims in te dienen in de vorm van 'DMCA-verwijderingsverzoeken'.
Sociale platforms zoals YouTube, hostingbedrijven en zoekmachines moeten de wet volgen. Ze hebben misschien geen andere keuze dan de inhoud te verwijderen, uit de zoekresultaten te verwijderen of webpagina's op te schorten.
Wat het zo oneerlijk lijkt te maken, is dat dit kan gebeuren zonder dat de eigenaar van de site de kans krijgt om zich te verdedigen of claims te weerleggen, tot na het feit.
Het is alsof een buurman met wie je een rund hebt, de politie kan bellen om je bedrijf te sluiten, alleen op zijn of haar zegje. Dan is de last op jou om op de een of andere manier te bewijzen dat je niets verkeerd hebt gedaan, en het weer op gang te krijgen.
Het komt allemaal door de manier waarop de DMCA-wet is geschreven.
DMCA Takedown-verzoeken gebruiken als een club
Zoals Mike Masnick van TechDirt eens opmerkte, ondersteunt de eigen gegevens van Google hoe de DMCA wordt gebruikt als een commerciële bludgeon:
"Google merkt op dat meer dan de helft (57 procent) van de takedown-meldingen die het heeft ontvangen onder de US Digital Millennium Copyright Act 1998, zijn verzonden door bedrijven die zich op concurrenten richten en meer dan een derde (37 procent) van de meldingen waren geen geldige auteursrechtclaims."
En het aantal verwijderingsmeldingen is de afgelopen jaren enorm toegenomen.
Google publiceert een transparantierapport van DMCA-verwijderingsverzoeken. Deze grafiek toont de groei van het aantal inbreukclaims in de afgelopen vier jaar:
Google zegt alleen al in de laatste maand dat het berichten ontving over meer dan 36 miljoen URL's die naar verluidt linken naar inbreukmakende inhoud.
Volgens de wet kan Google niet beslissen of de claim ongegrond is of niet. Het kan alleen bepalen of de kennisgeving op zijn gezicht voldoet aan de vereisten van de DMCA.
Als dit het geval is, verwijdert Google de inhoud van de index. En het gaat zo snel - gemiddeld binnen zes uur.
In het Auteursrechtcentrum verklaart Google:
"Google kan geen geschillen over eigendomsrechten met betrekking tot rechten omzeilen. Wanneer we een volledige en geldige verwijderingskennisgeving ontvangen, verwijderen we de inhoud zoals de wet vereist. Wanneer we een geldig verweer ontvangen, sturen we dit door naar de persoon die de verwijdering heeft aangevraagd. Als er nog een geschil is, is het aan de betrokken partijen om het probleem voor de rechtbank op te lossen. "
Met andere woorden, als uw website of webpagina zonder goede reden is geïndexeerd, is dit uw probleem.
Misschien wordt u gedwongen om de kosten en het gedoe op zich te nemen om de klagende partij voor de rechter te dagen - in plaats van andersom, zoals ons rechtssysteem normaal vereist.
Terwijl dat allemaal gebeurt, ben je nergens te vinden op Google. Je verliest zaken.
En het zijn niet alleen zoekresultaten waarvoor u zich zorgen moet maken. Bloggen-platforms en social-mediaplatforms hebben ook blogs, video's en andere inhoud verwijderd.
Hostingbedrijven vallen ook onder de DMCA. Ook van hen is bekend dat ze pagina's of zelfs hele sites opschorten. (Plagiaat legt vandaag het proces uit.)
Op TechDirt, een site over auteursrechtkwesties, gaat amper een week voorbij zonder een nieuw verhaal over onterechte DMCA-klachten. Sommige zijn adembenemend brutaal.
Tanden zetten in het bestrijden van frauduleuze verwijderingen
Dat maakt de zaak Automattic vs. Steiner zo interessant.
In de zaak, die in maart 2015 werd beslist, werd vastgesteld dat iemand die een willens en wet ongegrond DMCA-verwijderingsverzoek indient, aansprakelijk is voor de kosten en schade van de andere partijen.
Verantwoordelijkheid voor schadevergoeding is altijd in de DMCA-wet opgenomen. Dat deel is niet nieuw.
Wat nieuw is, is dat deze zaak een van de weinige keren is dat een rechtbank daadwerkelijk een aanzienlijk bedrag in dollars heeft toegekend.
Jack Greiner, een advocaat bij het advocatenkantoor Graydon Head uit Cincinnati dat schrijft voor Enquirer Media in First Amendment en media-aangelegenheden, beschreef het besluit als "de eerste en meest duidelijke verklaring van de beschikbare schade".
In het geval stuurde Nick Steiner, een functionaris met een groep genaamd Straight Pride UK, een persbericht naar een blogger die om informatie had gevraagd. De blogger nam delen van het persbericht op in een ongunstige blogpost. Steiner gaf vervolgens een verwijderingsverzoek voor DMCA uit aan WordPress.com, waar de blog werd gehost.
Automattic Inc, dat WordPress.com draait, zei effectief: 'We hebben het hier gehad met deze ongegronde DMCA-claims.'
De informatie die in de blog werd gebruikt, was immers afkomstig van een persbericht. Door de aard zelf was de informatie bedoeld voor gebruik door derden.
Dus stelde Automattic Inc. een proces aan in het Amerikaanse District Court in Californië.
In maart heeft rechter in het Amerikaanse district Phyllis J. Hamilton een uitspraak gedaan ten gunste van Automattic en de blogger voor hun uitgaven en tijd besteed aan het bestrijden van de verwijderingskennisgeving.
Straight Pride UK lijkt echter niet langer te bestaan. Daarom kan de $ 25.000 die aan de eisers wordt toegekend nooit worden verzameld.
Toch stelt de uitspraak 'een zeldzaam precedent tegen pogingen om de DMCA te gebruiken om inhoud offline te zetten', merkte de Guardian op.
Wat betekent het voor ondernemers-bloggers en eigenaren van kleine bedrijven?
Ten eerste kan deze rechtszaak ervoor zorgen dat gewetenloze concurrenten en wrokhouders stoppen en nadenken voordat ze ongefundeerde DMCA-verwijderingsverzoeken indienen. Als verzoeken niet op gerechtvaardigde redenen zijn gebaseerd, kan dit de fraudeurs kosten in rekening brengen.
Ten tweede, omdat een grote speler als WordPress.com besloot om in te wegen, betekent dit dat meer kleine bedrijven bondgenoten kunnen hebben om frauduleuze claims te bestrijden. Zoals een vertegenwoordiger van WordPress.com schreef, is het bedrijf van plan om DMCA-misbruiken te bestrijden:
"Totdat er een aantal tanden kleven aan de auteursrechtwetten, is het aan ons - websites en gebruikers samen - om op te staan tegen DMCA-fraude en de vrijheid van meningsuiting te beschermen. Via deze pakken willen we onze gebruikers eraan herinneren dat we er alles aan doen om DMCA-misbruik op WordPress.com te bestrijden … en vooral om auteursrechtschenders eraan te herinneren om twee keer na te denken voordat ze frauduleuze verwijderingskennisgevingen indienen. We zullen toekijken en zijn klaar om terug te vechten. "
Rechtvaardigheid via Shutterstock; Google screenshot
2 Opmerkingen ▼
