Een hospitalist kan een internist zijn, maar een internist is niet noodzakelijk een hospitalist. Deze twee medische specialiteiten zijn meer vergelijkbaar dan anders. Ziekenhuizen en internisten beoefenen zowel de geneeskunde als de behandeling van patiënten, bieden dezelfde mate van zorg aan gehospitaliseerde patiënten, diagnosticeren en behandelen acute ziekten of voeren verschillende medische procedures uit terwijl de patiënt in het ziekenhuis wordt opgenomen. Ziekenhuizen beperken hun praktijk echter uitsluitend tot het ziekenhuis en hebben vaak een gespecialiseerde opleiding in niet-medische vakken die op dat gebied betrekking hebben.
$config[code] not foundInwendig medicijn
Interne geneeskunde is een primaire zorgsector. Hoewel sommige internisten zich specialiseren in adolescente geneeskunde, verzorgen de meeste internisten alleen voor volwassen patiënten met verschillende ziekten, waaronder chronische medische problemen zoals diabetes of acute problemen zoals longontsteking. Interne geneeskunde heeft een aantal subspecialismen, zoals infectieziekten, reumatologie, gastro-enterologie en hart- en vaatziekten. Internisten kunnen patiënten in het ziekenhuis zien of daar procedures uitvoeren, maar ze brengen het grootste deel van hun dagen door in een kantoor of kliniek, waar ze meerdere patiënten zien, van wie velen gedurende een langere periode van maanden of jaren voor hen zorgen.
hospitalists
Ziekenhuismedicijnen ontwikkeld als reactie op veranderingen in vergoedingspraktijken en eisen aan huisartsen. Veel artsen zijn niet bereid om voor niet-verzekerde patiënten te zorgen of oproepen in het ziekenhuis te nemen, en academische ziekenhuizen hebben de uren beperkt die medische bewoners mogen werken. De combinatie van deze factoren zorgde voor een vraag naar artsen die in het ziekenhuis opgenomen patiënten konden behandelen en beschikbaar zijn voor noodgevallen. Een hospitalist kan een patiënt slechts één keer in haar leven te zien krijgen en is waarschijnlijk eerder verantwoordelijk voor ziekenhuisbrede kwaliteitsverbeteringsinspanningen. William T. Ford, Ph.D., een hospitalist bij Temple University Health System in Philadelphia, schrijft in het augustus 2009 nummer van Today's Hospitalist dat in veel opzichten het ziekenhuis zelf zijn "patiënt" is.
Video van de dag
Gebracht door jou, geboren door SaplingOpleiding
Ziekenhuizen en internisten ontvangen in essentie hetzelfde onderwijs via school en medische school. Ziekenhuisophalers ontvangen vaak een opleiding na een residency in uitgebreide trainingsprogramma's, fellowships genoemd, die zich specifiek richten op de praktijk van de ziekenhuisgeneeskunde. Hoewel beurzen voor pediatrie, familiebeoefening en interne geneeskunde beschikbaar zijn, profiteren niet alle eerstelijnsartsen van de uitgebreide training.
Werkinstellingen en salarissen
Internisten zien patiënten zowel in het ziekenhuis als in de polikliniek, in klinieken of medische kantoren, terwijl hospitalisten mogelijk niet eens over een privékantoor beschikken. Internisten richten zich strikt op patiëntenzorg, maar van ziekenhuismedewerkers wordt verwacht dat zij de prestaties van gezondheidszorgsystemen en ziekenhuizen verbeteren naast hun directe klinische werk. Internisten verdienden in 2011 $ 219.500, terwijl hospitalisten die gespecialiseerd zijn in interne geneeskunde $ 229.294 verdienen, volgens de American Medical Group Management Association.
Patiëntrelaties
Een van de belangrijkste verschillen tussen hospitalist en internist is de lengte van de arts-patiëntrelatie. Een internist kan voor dezelfde patiënt zorgen vanaf de vroege volwassen leeftijd tot op hoge leeftijd. Ziekenhuizen daarentegen zien een patiënt vaak alleen tijdens een enkele ziekenhuisopname. Ziekenhuizen kunnen sommige patiënten met ernstige chronische medische problemen vaker zien, maar de nadruk ligt strikt op de problemen in verband met de ziekenhuisopname, niet het doorlopende patiëntbeheer. Iemand die waarde hecht aan de langdurige relaties, geeft misschien de voorkeur aan een carrière als internist.
