Het is niet dat er niets meer te zeggen valt over hen. Maar om bij dat andere spul te komen moet er over hen gezegd worden, ik zal nog veel meer onderzoek moeten doen en ik zal het vanuit een ander perspectief moeten doen.
$config[code] not foundAnders begin ik mezelf te herhalen - altijd in de veronderstelling dat ik dat nog niet ben begonnen.
Voordat ik blijf aftekenen, wil ik samen met u mijn mening geven over waar de trends in de micro-industrie van de afgelopen vijftien jaar ons lijken te brengen.
De verspreiding van micro-ondernemingen is op uiteenlopende wijzen genegeerd, gebagatelliseerd en ontmoedigd door vele beleidsmakers en economen. De beleidsmakers houden niet van microbedrijven omdat het te moeilijk is om mensen in het oog te houden wanneer ze niet voor grotere bedrijven en bij voorkeur grote bedrijven werken. De economen houden niet van micro-ondernemingen, omdat micro-ondernemingen volgens hen inefficiënt zijn.
De afkeuring van de beleidsmakers en de economen heeft geen waarneembaar effect gehad op de cijfers. Naarmate de technologie zich heeft ontwikkeld om de productiviteit te verhogen buiten de wildste fantasieën van de vorige eeuw, verdampten de toetredingsdrempels in veel industrieën. Microbusiness-populaties meten de reactie op de zich ontwikkelende technologie.
Niet-werkgevers leidden de aanklacht: deze eenpersoonsbedrijven zijn tussen 1998 en 2010 met 29% toegenomen (het meest recente jaar waarvoor we volledige cijfers hebben), vergeleken met 2,7% groei van het aantal werkgevers in de periode.
Er is relatief weinig onderzoek naar kleine bedrijven in het algemeen, en nog minder naar micro-ondernemingen, dus het was moeilijk voor iedereen om greep te krijgen op hun evoluerende rol in de algemene economie. Hoe weinig we echter weten, lijkt significant.
We hebben gezien dat ze de op activa gebaseerde economische recessie, zoals de recessie in 2002, redelijk goed doorstaan en zelfs de impact op de arbeidsmarkt kunnen verminderen. Dat veroorzaakt op zijn beurt de recessie korter en de trog ondieper en gemakkelijker voor de economie om uit te klimmen.
In de mate dat eigenaars van micro-ondernemingen (en met name niet-werkgever-eigenaren) voor zichzelf banen creëren wanneer zij een dergelijke onderneming starten, kan worden gezegd dat zij de gezondheid van de arbeidsmarkt verbeteren.
Ik denk trouwens dat het zinvol is om het microbusinessfenomeen als een arbeidsmarkttrend te beschouwen. Een groot aantal microbedrijven, mogelijk de meeste, valt in de categorie onafhankelijke aannemers - een deel van het contingent personeelsbestand. Het is een segment van het personeelsbestand dat steeds groter en sterker wordt, hun toenemende populariteit een functie van de kostenbesparingen die ze hun klantenbedrijven bieden.
Omdat overheden steeds meer van bedrijven eisen in een ongemakkelijk sociaal vangnet, zal het contingent personeel steeds aantrekkelijker worden voor die bedrijven.
De bedrijven zullen de regeling leuk vinden, net als de aannemers. De regeringen zullen het niet en het zal zowel interessant als leerzaam zijn om op te merken wat zij besluiten te doen.
Vanuit het oogpunt van de micro-economische theorie heeft het verschijnsel van de micro-onderneming weinig zin. Zoveel van hen (vooral de niet-werkgevers) verdienen zo weinig geld dat het twijfelachtig lijkt dat ze zelfs hun marginale kosten dekken, zelfs in het licht van hoe weinig het kan kosten om een niet-werkgeversadvieskantoor of virtuele uitgeverij te runnen. En toch zijn deze kleine bedrijven geen vliegen-bij-nacht, kortstondige entiteiten.
Veel van hen falen, maar veel van hen gaan 10 jaar en langer mee.
Het is duidelijk dat mensen die microbedrijven starten en exploiteren meer aan hun ondernemingen verdienen dan aan geld. Het kan moeilijk zijn om dat feit te kwantificeren en het in een vergelijking van de productiefunctie in te voegen, maar het betekent ook dat microbedrijven, als een klasse van bedrijfsklassen, nergens heen gaan.
Naarmate niet-werkgevers een groter deel van het personeelsbestand worden, zullen ze in toenemende mate een kracht worden waarmee rekening moet worden gehouden.
Naarmate micro-ondernemingen een groter deel van het werkgeversbedrijf worden, nemen niet-micro-kleine bedrijven steeds minder toe en naarmate bedrijven van alle grootten kleiner worden, zullen beleidsmakers hun fiscale beleidsstrategieën voor het creëren en behouden van banen opnieuw moeten bezien.
En economen zullen moeten stoppen met klagen over de inefficiënties van micro-ondernemingen en beginnen uit te zoeken waar ze passen in het grote geheel.
Nog fundamenteler is dat het bezit van micro-ondernemingen een grote impact heeft op het leven in deze Verenigde Staten - niet alleen economisch, maar ook cultureel en sociaal. Dit is een verschuiving die achteraf net zo groot zal zijn als de veranderingen veroorzaakt door de industriële revolutie. Microbusiness verandert de manier waarop we werken en dat verandert de manier waarop we leven.
Het is moeilijk om de betekenis hiervan te overdrijven.
Vertrek naar de toekomstige foto via Shutterstock
2 Opmerkingen ▼
